بنام خداوند بخشاینده مهربان
یکی از عوامل عمده که باعث ناراحت شدن فرزندان از والدین این است که در بین آنها فرق بگذارند.
تبعیض بین فرزندان درست نیست و پیامد های نامطلوبی دارد و اگر میخواهید به جهت امتیازات و کامیابی های یکی از فرزندان ، توجه بیشتری به او داشته باشید او را تشویق کنید و بکوشید تا جایی که امکان دارد در خضور فرزندان دیگر نباشد و اگر مجبور شدید فرزند تان در حضور برادر یا خواهرش تشویق کنید از ذکر نقاط مثبت برادر یا خواهر غفلت نورزید که سبب کینه و حسادت میشود.
حضرت علی (ع) فرموده اند ( بد کار را با خوبی کردن به نیکو کارتنبیه کن ) فرق بین فرزند و والدین از سن دو سالگی شروع میشود ، چون شخصیت طفل شکل میگیرد و در این زمان استقلال خود را به صورت مخالفت و نه گفتنی های مکرر نشان میدهد ، که در این حالت اگر واکنش شدید والدین روبرو شدند و به خواسته کودک توجهه نشود یا آنها را سر کوپ کنند دچار شک و تردید میشوند و در آینده از خود احساس بی لیاقتی و بی کفایتی خواهند کرد.
طفل روز به روز به بزرگ شدن یزدیگ میشود نیاز به مهر و محبت دارد میخواهد که اورا احترام کنند و به خود احترام قائیل است ، چون او هم یک شخصیتی است و به نوجوانی میرسد مشکلاتش بیشتر میشود و دچار سختی میشود ، به تنهایی سپری میکند از والدین فاصله میگیرد و بیشتری وقتش همرایی دوستانش سپری میکند دل بد از خانه میشود و وابسته زیاد به خانه اش نمی باشد احساس کینه میکند به والدین اش در مقابل حرف هایشان واکنش نشان میدهد به گفتگویی آنها نمی باشد به حرف هایشان گوش نمیکند به دلی خود هر کاری را انجام میدهد.
بدون شک وفتی در خانواده ای چند فرزند باشد بین آنها یکی از فرزندان ممکن است از لحاظ فکری و سلیقه ای بایکی از والدین نزدیکترباشد همین سبب میگردد گرایش این دو باید یکدیگر بیشتر شود و ارتباط بهتری باهم داشته باشند.
ولی باید توجه داشت که پدر و مادر خوب کسی است که با دقت عمل نماید واجازه ندهد که احساساتش غلبه کند باید طوری رفتارخودش را کنترول کند که هیچ نوع تفاوت و یا فرقی بین فرزندان خود نگذارند.
زیرا پدر و مادریکه فرق میگذارند سبب میشوند بین فرزندان یک فاصله عمیق ایجاد شود و بعضی از والدین فرق بین پسر و دختر میگذارند و پسر را نسبت به دخبر برتری میدهند به خصوص کشور ما که همیشه والدین به فکری پسرهایشان هستند که پسر نام ونشان خانه است ، ازهمین سبب میشود که فاصله بین فرزندانشان قرار گیرد و از هم دور شوند و نظر لیاقت و هوشیاری یکی از دیگری برتری دهند باعث میشود که به رویه فرزندشان تاثیر کند و دچار مشکلی اعصابی شود یا دل سردی از والدین میشود و همیشه کینه ی میشود و از تعلیم و تربیه باز میماند و از مهر و محبت و نوازش پدر و مادر محروم میشود و بلاخره عقده ی میشود .
پس این چنین نباید در بین فرزندان اتفاق بافتد به طور یکسان با همه فرزندان شان رفتار کنند به هر نگاهی حتا به بوسه کردن باید یکسان باشد.
با مهر ومحبت دوستانه همرایشان رفتار کنند وبه تعلیم وتربیه شان یکسان توجه داشته باشند و مهیا کنند پس این چنین میشود که فاصله بین فرزندان شان و خودشان نمی افتد و به رویه شاد زندگی میکنند و احترام بین متقابل هم می باشد به همدیگر احترام میگذارند و به حرف های والدین شان گوش میدهند برتری دادن فرزندی بر فرزندی دیگر هدیه دادن کراهت است ، اگر یکی از فرزندان دارای خصوصیتی باشد سزاوار برتری است چنانچه باعث فساد نشود برتری دادن او به هدیه است ، اگر هدیه دادن به فرزند به جهت برتری او به فرزند دیگر باعث تحریک حسادت و کینه شود حرام است.
