به قدری گرفتار و سرگرم کار هستم که وقت برای نگرانی و تشویش ندارم. من باید خود را در کار فراموش کنم و گرنه( کمرم) زیر بار یاس و ناآمیدی در هم خواهد شکست .
برای اکثرما بسیار اسان است که در موقع کار و زمان که با دیگران در تماس هستیم خود را مشقول سازیم ولی در موقع که ما به کار مشقول نیستیم مغز ما حالت خلا و فضای خالی را پیدا می کند و ما را وادار میکند که از خود بپرسیم . در این محیط به کجا می رسیم ؟
آیا روی خوشی و سعادت را خواهیم دید؟ و امسال این دیگر سوال ها .
یا هنگامی که بشر در کار خود متفرق است یک نوع ایمنی راحتی بخش یک آرامش دقیق درونی و یک قسم رخوت نشاط آور اعصاب
او را تسکین می بخشد.
خود را در کار مشقول سازید . زیرا اشخاص مضظرب و نگران باید خود را در کار فراموش کنند و گرنه در یاس و ناامیدی از بین میرود...
نویسنده : انوش بارکزی.
