دو نکیاں جیہیاں سیّاں نی
 کل گھر گھر کھیڈن پیاں نی
اوہناں دیاں واجاں مینوں وی
 اوہناں ول کھچ لے گیاں نی
 راہ جاندیاں ویرادسیں خاں
 گھر بُوہا سوہنا کس دا اے
 دس کیہڑا ویہڑا چنگا اے
دس کیہڑا مندا دِس دا اے
کڈی ویکھان مٹی تھپی نوں
 کدی اوہناں شوقاں رُڑھیاں نوں
میں کُٹھا ہویا وہماں دا
جھٹ آکھن لگا کڑیاں نوں
 کیہہ دساں کیہڑا چنگا اے
 کیہہ دساں کیہڑا مندا اے
ایہہ مُکدی گل مقدر تے
 ایہہ لیکھاں والا دھندا اے
 اک وار بزارے وڑیے تے
 مُڑ جنساں د ےمُل پیندے جے
نی کاہدا چامل چڑھیا جے
کیوں ہاسے ڈُلھ ڈُلھ پیندے جے
 کیوں جیلاں آپ بنایاں جے
تساں رل کے دوہاں بھیناں نے
 ایہہ بُوہے نئیں ایہہ باریاں نئیں
 مونہہ اڈے ہوئے نے ڈَیناں نے
 ایہناں اندراں دے وچ ہوکے نیں،
 ایتھے ہنجو نیں ایتھے ہائیں نیں
 ایتھے کھوبے دُکھاں درداں دے
سدھراں دیاں انت بلائیں نیں
 جو ایس کھڈونے رُجھدی اے
اوہ داہڈی جھلی ہوندی اے
 کچھ ہور چا کھیڈو اڑیو نی
ایہہ کھیڈ اوّلی ہوندی اے
 ایہہ میریاں گلاں سُن سُن کے
 کجھ اثر نہ ہویا بالاں نوں
کیہہ جانن اوہ تکلیفاں نوں
کیہہ سمجھن بھلا جنجالاں نوں
 مُڑ انور، مُول نہ پوہندی اے
 اگ دُھپاں دی ٹھنڈ چھاواں دی
 جے دِل وچ ہووے رونق جیہی
 کجھ سجرے سجرے چاواں دی
 اک آکھن لگی دوجی نوں
 کیہہ اینہے قصہ چھویا اے
 چل ہور کسے نُوں پُچھیے نی
 ایہہ ویر سودائی ہویا اے