چند سال قبل ٰ، یک جوانی عروسی را ازیکی ازکشورهای همسایه وارد افغانستان کرد وازقضا باما هم محله شد . حالا که حتی چند سال ازآن عروسی میگذرد ، هنوز که هنوز است درهرمحفل زنانه ی که می شود ، همان عروس خانم ، موترهای گلپوش محفل عروسی شان را به رخ دیگرخانم های محله ما می کشد که ؛ برای من سه دفعه موترگل پوش شد . قصه ازاین قراراست که چون خانه پدری عروس خانم دریکی ازکشورهای همسایه بود ، وی یک باردرهمان کشوربرایش عروسی گرفتند وموترش را گلپوش کردند . باردیگروقتی ایشان را آوردند به افغانستان، قوم و خویش داماد که درمحله ما بودند موتری گلپوش کرده به استقبال ایشان به ترمینال رفتند . دفعه سوم وقتی بود که دوسه روزبعد ازآمدن ایشان خانواده داماد برای اهالی محل - که ما باشیم- یک لقمه نان تیارکردند وبه این بهانه بازموتری را گلپوش کردند وعروس وداماد را یک دورگرد شهرچرخاندند . همین مسئله باعث شده که این عروس خانم دست ازسراهالی برنداشته به هربهانه ی آنرا به رخ دیگرخانم های محل می کشد . درست است که این عروس خانم - که حالا صاحب یکی دوفرزند هم شده است - ازاین نظرمنحصربه فرد است وجا دارد که به عنوان رکوردارنامش درکتاب گینس ثبت گردد ، ولی این درست نیست که او درهرمحفل این قضیه را به رخ دیگرخانم ها بکشد وبگوید ؛ مه آرمان بدلم نماند ، سه دفعه برای من موترگل پوش شد . حالا این مسئله برای یک تعداد اززنان محله ما ، خصوصا خانم های که ده ، پانزده سال قبل درزمان طالبان عروسی کرده اند واصلا موترش گلپوش نشده که هیپچ ، حتی سازوآوازهم نداشته اند ، ایجاد عقده کرده چنانکه حتی دوسه روزقبل ، یک نفرازخانم ها حوصله اش سررفته دربرابراین خانم ایستاد شده که ؛ تو با این عروسی وموترگلپوش ات مارا دیوانه کردی بسه دیگه ...این یک طرف قضیه ! طرف دیگرقضیه آن است که خانم های محل، دم به دم به رخ شوهرانشان میا ورد که ؛ ما بیچاره کجا عروسی داشتیم ؟ بیا عروس فلانی را ببین که سه دفعه برایش موترگلپوش شده وازاین قبیل طعنه ها وکنایه ها .... با توجه به حساسیت مسئله ، می ترسم که مبادا فردا پس فردا خانمی به این خاطردم کوچه خیمه زده اعتصاب غذا کند . به این خاطر، فکرمی کنم که ما مردان اهالی این محل آخرش مجبورخواهیم شد یک باردیگرموتری گلپوش کنیم وخانم های خودرا دور شهربچرخانیم بلکه این عروس خانم کوتاه بیاید ومسئله بخوابد .