هرچیز در دنیا قابل جبران است غیر از وقت که چون یک بار از دست بدر رفت, دوباره به دست نمی آید . جوانان عمو ما" تصور می کنند عمر شان تا دامن ابدیت گسترده است ! و به همین جهت قدر وقت را نمی دانند , وقتی به خود می آیند که پیری چهره کریه و ناخوشایند خود را نشان می دهد و یا نا گهان رخت از این جهان بر می بندند . و وضع اکثر جوانان مانند مرد پو لداری است که سرمایه محدود خود را با بی پروائ خرج می کند غافل از آنکه دیر یا زود ثروت کلان او به پایان خوهد رسید.
دانشمندی می نویسد: (ما زارعی هستیم که هرروز که می گذرد بیشتر از روز گذشته گشتزارهای مرگ خود را شخم زاده ایم )
کسانی که برای دقایق حیاتی خویش اهمیت و ارزش می دهند وآن را بیهوده تلف نمی کنند, بدون تردید زندگی خوش وراحتی خواهند داشت. اکثر نامرادیها وبدبختی هایی که گریبانگیر اشخاص می شود. بر اثر عدم توجه به ارزش وقت است. بعضی ها می گویندوقت کم است یا بکونه ای طنزآمیزبه دیگران می کویند وقت شمازیاداست وحال آنکه دریک شبانه روزهردوی آنها یک مقدار وقت دارندکه باید استفاده کنند. زندگی به یک شب تیره وتار می ماند, ما باید چراغ خودرابه دست خودبیفروزیم وزندکی خویش راروشن کنیم.
چطورمی توان زندگی راروشن کرد؟
قبل ازهمه باید هر سال ویادست کم, هر ماه بودجه ای برای صرف اوقات خودبه طرصحیح ومعقول فراهم آوریم, به عبارت دیگر باید برای طرزاستفاده از وقت خودطرحی بریزیم, چه وفقط به این طریق قادرخواهیم شدکه ازاتلاف وقت خودداری کرده وبه انجام کارهای خلاق وثمربخش بپردازیم.
گرگوهری ازکف برون تافت درسایه (وقت) می توان یافت
گر( وقت) رود زدست انسان با هیچ گهر خرید نتوان
