سكوت حاكم شده سركش و جان سوز كه فرياد هاى از درون است،فرياد مظلومانه و نحيف كه ناي شنيدنش نيست، جان را ويران كرده و به حد انتحار مي ساند،همچون بطنى كه ديگر اندازه كودك نيست جاي او نيست،از خويش بيگانه، و خويشتن بيگانه ز خود،ان گاه با لبيك گفتن به ”فرياد خاموش“ عاشق، و خود را خواهي باخت ”هم خویش را بیگانه کن هم خانه را ویرانه کن
وآنگه بیا باعاشقان هم خانه شو هم خانه شو“ و با سركوبش پيروز مى شوى و مى برى ولى هوس قمار بازى نخواهي داشت،جرقه هاى اميد،فرياد ها، خاموش خواهد شد!
”خنك ان قمار بازي كه بباخت هرچه بودش
بنماند هيچش الا هوس قمار ديگر “