رسانه های اجتماعی که فیسبوک جز از آنها است در این اواخر پس از 2005 در رقم زدن سرنوشت اجتماع و مردم دست باز پیدا نموده است. رسانه ها که در جوامع دموکراتیک قوه چهارم دولت خوانده می شود و اساس و پایه نهاد ها و جوامع دموکراتیک است در این اواخر جای خود را به شکل جدید این رسانه ها که همانا شبکه های اجتماعی(رسانه های اجتماعی) است واگذار کرده است.
با آنکه رسانه ها روز به روز به خود شکل های جدیدی می گیرد و در حال تحول به سر می برد آخرین و مدرنترین و موثرترین این گونه رسانه ها رسانه های اجتماعی است . رسانه های اجتماعی به اشکال و انواع متعددی در هر جوامعی ای نظر به خواست های همان اجتماع رشد نموده است، فیسبوک که از جمع این چنین رسانه ها به شمار می رود در طول مدت زمان بسیار کوتاه توانسته است که تقریبا تمام جهان راتحت پوشش قرار بدهد.
فیسبوک که در اصل جز از رسانه های اجتماعی به شمار می رود در ذات خود بر علاوه وظیفه اطلاع دهی ، سازماندهی، سرگرمی و وظیفه تفریحی را نیز دنبال می کند که از این نگاه توانسته است حد اکثر از کاربران این شبکه را به سرگرمی با خود معتاد بسازد.
شبکه فیسبوک که در سال 2005 در امریکا شروع به فعالیت کرد با تحت پوشش قرار دادن جمع کثیر از کشور های جهان در امر اطلاع دهی و سازماندهی 
بزرگترین و مهمترین رویداد های سیاسی و اجتماعی روز چون سازماندهی و به راه اندازی بهار عربی و ... در جهان رسانه ها حرف اول را می زند.
اما فیسبوک در افغانستان؟ نیز همانند سایر پدیده ها و نوع آوری های تکنالوژیکی در این کشور صرف و صرف به باد تفریح و سرگرمی گرفته شده است و از وظایف دیگر فیسبوک که همانا اطلاع دهی، سازماندهی و سمت و سو دهی افکار عامه در جهت بهبود وضع کشوری و جهانی است هیچ خبری نیست و یا اگر هست هم بسیار انگشت شمار؛ در واقع فیسبوک در افغانستان که در حال حاضر تعداد کاربران این شبکه سیر صعودی خود را می پیماید بر بنیاد همان لایک و کامنت استوار است و بس لایک و کامنت هایی هم بر بنیاد سیالی و رفاقت . همچنان می شود که فیسبوک را بر علاوه لایک و کامنت در به اشتراک گذاشتن عکس های شخصی و حرف ها و مناظره های مضخرف خلاصه کرد. کسانیکه در این کشور رنجدیده و ستم دیده از فیسبوک در جهت رفاه و بهبودی وضع کشوری و جهانی استفاده می نمایند بسیار انگشت شمار است که در مقایسه به آنانی که فیسبوک را جز سرگرمی و دوست یابی چیز دیگری نمی دانند قابل محسوس نیست
ت.
جای بسیار تاسف است که هم اکنون در افغانستان جوانانی که به استفاده فیسبوک معتاد شده اند جز همین چند چیزی که در بالا ذکر شد به ابعاد مثبت و مثمر این شبکه هیچ نمی اندیشند و حتا خواندن مطالب علمی و مثمر را از طریق این شبکه ضیاع وقت و مضخرف دانسته به بهانه های اینکه "اوف این مطلب چقدر طویل است با کدام حوصله این را باید بخوانم" و صدها بهانه ی دیگر از مطالب ارزشمند گذر می نمایند و دنبال همان مطالبی هستند که سرگرم شان بسازد. برماست تا به این چنین سرگرمی هاادامه بدهیم؛ همه دست به دست هم داده و از این شبکه در جهت بهبود وضعیت اجتماع خود استفاده کرده و از گزافه گویی ها و حرف های بی مورد و بی معنی در این رسانه اجتماعی پرهیز نماییم تا باشد از هر طریقی بتوانیم برای بهبود کشور خود اندکی کمکی کرده باشیم.
