آزادی بیان یا ماری در آستین؟ - نقدی بر وضع موجود رسانه های امروز افغانستان

Posted on at


امروزه رسانه ها به عنوان یکی از مؤثر ترین راه های تبلیغات فرهنگی مطرح میشود، حالا چه این تبلیغات خوب باشد، چه بد. وسیله ایست که میتوان از آن برای رسیدن سریع به اهداف به بهترین شکل ممکن استفاده کرد اما اصولی هم برای تعین محدوده فعالیت رسانه ها وجود دارد و اینطور نیست که رسانه ها هرچه بخواهند، بکنند و از هر جا دستور بگیرند و آنرا اجرا کنند.


اما سوال اینجاست که چقدر ما ازین راه مؤثر، برای فرهنگ سازی مثبت، تحکیم وحدت، گام برداشتن در جهت ترقی مملکت، اطلاعات و اطلاع رسانی، سعی در بلند بردن سطح علمی و فکری جامعه و در جریان حوادث روز بودن استفاده کرده ایم؟



بر عکس نکات که مطرح شد اکثریت رسانه های ما امروز با پشتوانه دستان اجنبی و برنامه جدی سعی در خطشه وارد کردن به وحدت ملی مردم ما و دور کردن مردم به ویژه جوانان از مسیر اصلی دارند. زیرا آنها به درستی دریافته اند که جوان سرمایه جامعه است و آینده و امید یک ملت. جوامع که دارای جوانان آگاه، عالم، اندیشمند، متعهد، متدین و با ایمان و در عین حال همیشه در صحنه باشند تسلط بر آنها کاری مشکل و حتی ناممکن است و تا زمانیکه این روح جامعه (جوان) را از مسیر اصلی حرکتش منحرف نسازند تمامی تیر های شان به سنگ خواهند نشست و فاتحه شان خوانده.



ازینروست که آنها موج عظیمی از تهاجمات فرهنگی و اخلاقی را در مقابل جوانان در سراسر جهان به ویژه ممالک اسلامی که کشور ما هم جز از آنهاست قرار داده اند. وضع موجود اکثریت چشمگیر رسانه های افغانستان، خود دلیلی بر صدق ادعای من است. برنامه های غیر اخلاقی و مضخرف، سریال های با محتوا و داستان های تکان دهنده، آهنگ های با کلیپ های زشت، برنامه های سیاسی تفرقه انگیز را در دستور کار شان قرار داده اند تا به اهداف شان برسند و از حق نگذریم، درین هدف شان مؤفق نیز بوده اند.



درین شرایط حساس که افغانستان به کمک زمین و آسمان نیاز دارد و میخواهد خود کفا شود و مسیر تکامل را بپیماید، چرا باید جوان افغان درگیر سریال ها و برنامه های غیر اخلاقی شود؟ چرا باید بهترین دوره رشد فکری و علمی خود را اینچنین از دست دهد؟ چرا خانواده که اساس و مبنای جامعه انسانی است با تحت تأثیر قرار گرفتن این تبلیغات منفی از هم بپاشد و امید مان برای داشتن یک جامعه سالم و آرمانی اینچنین به خاک مبدل شود؟ چرا باید نوجوان ما در مکتب و جوان ما در دانشگاه بجای مباحثه های علمی درگیر، تحلیل و کاپی برداری از قسمت های شب قبل سریال های تلویزیونی باشند؟ چرا باید مردم از رادیو های فقط آهنگ های درخواستی و برنامه های اینچنینی بشنوند و ده ها چرای دیگر.


به امید روزی که مردم مسلمان و خداجوی ما به خود بیایند و در مقابل سوء استفاده های که از آزادی بیان میشود و به دین و دنیای شان آگاهانه ضربه میزند، بایستند و مبارزه کنند تا افغانستان آباد و مردمانی سبز داشته باشیم.


                                                                       پایان


                                                   نویسنده: محمد کمیل "جوادی"


                                                                      خزان 1392



About the author

JawadiKumail

My name is Mohammad Kumail Jawadi, I am studying Computer Science Faculty at Kabul University and working as a blogger at Film Annex, I love my home land “Afghanistan” and its citizens, I like to have relationship with my nice compatriots and other excellent people.

Subscribe 0
160