صحنه12:
عمران از خواب با صدای زنگ ساعت خود بیدار شده
و از دروازه اطاق خود بیرون شد و در داخل حمام روی
و دست خود را شسته وسر سفره صبحانه که مینا آماده
کرده است نشست و صبحانه خود را خورد و بعد به سوی
دروازه رفت و کفش های خود را از جا کفشی بیرون کرد
و پوتین و کود خود را هم پوشید و دروازه را باز کرد.
«صدا»
مینا: صبح بخیر.
عمران: صبح تو هم بخیر، پدر کجا رفت؟
مینا: صبح زود به کار رفت. دست و روی خود ر
بشور و بیا صبحانه بخورعمران: درست است. .
صحنه13: راه مسجد مکان: داخلی زمان:روز
عمران درکوچه خود راه می رفت و مردم از کنار او رد
میشدند. عمران در داخل سرک بزرگ که موتر ها رفت
و آمد می کردند و صدا بوق آنها سرک را گرفته است.
عمران با دید دست راست و چپ از سرک تیر شد
وبه دروازه مسجد رسید.
«صدا»
عمران: به مردم که از کنار او تیر میشد سلام می داد.
مردم: علیکم سلام .عمران جان خوب هستی؟
عمران: خوب هستم.
صحنه14: مسجد مکان: داخلی زمان: روز
عمران به پیش امام مسجد آمد و با دست دادن سلام
و احوال پرسی کرد.
«صدا»
عمران: سلام امام صاحب.
امام: علیکم سلام عمران جان.
امام: عمران جان مردم قریه قبول نمی کنند.
عمران: امام صاحب ما باید به کمک دختران این
کار را پیش بریم.
امام: چطور؟
عمران: امام صاحب ما باید همه مردم قریه را
یکجا کنیم و باید درین مجلس زنان قریه هم اشتراک
داشته باشند.
امام: آیا آنها قبول خواهند کرد؟
عمران: این کار را به من و خواهرم بگذارید.
صحنه15: راه خانه مکان: خارجی زمان: روز
عمران دروازه مسجد را بسته کرد و در را ه می رفت و سرک
بزرگ که موتر ها رفت و آمد می کرد و در کنار سرک به سمت
راست و چپ دوکان های قرار دارد عمران از سرک تیر شده و
بعد به دروازه خانه رسید و دروازه را باز کرد.
صحنه16: خانه مکان: داخلی زمان: شب
عمران وارد خانه شد با چهره بسیار خوشحال کفش های خود
را بیرون کرد و داخل جا کفشی گذاشته وارد دهلیز شد و دید
که مینا و مادر او نشسته است.
مینا بر خاست و داخل آشپز خانه شد و چای درست کرد و
داخل اطاق او برد.
«صدا»
مادر: عمران جان آمدی؟
عمران: بلی مادر جان.
مینا: خسته نباشی؟
عمران: زنده باشی. مینا جان یک پیاله چای بیاور
مینا: درست است.
صحنه17: اطاق مکان: داخلی زمان: شب
مینا پیاله را چای کرد و داخل سینی گذاشته پیش روی
عمران که روی تخت خواب خود نشسته است و مینا هم پائین
تخت خواب نشست. مینا از اطاق برادر خود با بسیار خوشحالی
به اطاق خود رفت و روی تخت خواب خود نشست و بعد
خواب شد.
«صدا»
عمران: مینا جان بنشین.
مینا: خوب .
عمران: مینا جان امروز همرا امام صاحب حرف زدم
و من گفتم که مردم قریه قبول نمی کنند اما ما با راضی
کردن دختران قریه میتوانیم که مکتب را بسازیم.
مینا: خوشحال شده ورفت.
صحنه18: صحن جوی مکان: خارجی زمان: روز
مینا با کوزه در کنار جوی آب منتظر دوستان خود است.
در کنار جوی آب سنگ های بزرگی گذاشته است مینا روی
یک سنگ نشسته دوستان مینا هر کدام آنها با حجاب اسلامی
و کوزه در دست دارند به سوی مینا می آیند دوستان مینا به
سوی مینا نگاه می کردند که مینا دست خود را زیر زنق
خود گذاشته در حال فکر کردن بوده و کوزه آن در کنار آب
قراردارد. یکی از آن دختران قریه فرشته است که دوست
نزدیک مینا است. دوستان مینا هر کدام آنها پیش مینا
رسیدند و هر کدام آنها روی سنگ نشسته و کوزه خود را
در کنار خود گذاشته اند.
دختران قریه با کوزه های پر از آب خود و با چهره
نا امید به خانه خود می رفتند و مینا با حرف های آنها
نا امید شد و کوزه خود را پر از آب کرد و از جوی
بسوی خانه خود رفت.
«صدا»
فرشته: مینا جان چرا در فکر هستی؟
مینا: دختران آیا شما میخواهید که مانند برادران خود درس بخوانید؟
دختران: بلی چرا که نه.
مینا: پس شما باید فردا همرا من و برادرم به مسجد قریه که پدرهای
ما آنجا است بروید.
فرشته: مینا چرا ما آنجا برویم؟
مینا: اگر میخواهید درس بخوانید باید برویم و از حق خود دفاع کنیم.
فرشته: مینا جان من و دختران نمی توانیم که جلو پدران خود
ایستاده شویم.
مینا: فرشته جان اگر ما امروز ایستاده نشویم مانند مادران ما دیگر از
حق خود خبر نداشتند و از طرف شوهر خود لت می شوند و هیچ کاری
کرده نمی توانند و اگر امروز ایستاده نشویم نسل های دیگر هم مانند
ما از بین می روند.
صحنه19: خانه مکان: داخلی زمان:شب
مینا در داخل آشپز خانه دیگ خود را پخته میکرد با چهره
غمگین و داخل دهلیز پدر و مادر مینا نشسته است و پیش
روی آن ها پیاله چای گذاشته است. و عمران داخل دهلیز
شد عمران به سوی آشپز خانه رفت و پیش روی مینا
ایستاده شد.
«صدا»
عمران: سلام پدر و مادر جان.
پدر: علیکم سلام.
عمران: مینا جان چه شد حرف زدی؟
مینا: بلی آنها قبول نکردند.
عمران: خیر است مینا جان من به تو افتخار میکنم تو
میخواستی که آنها درس بخوانند اما آنها قبول نکردند
خیر است باهم مبارزه میکنیم.
صحنه20: راه مسجد مکان: خرجی زمان: روز
عمران همراه خواهرش از دروازه خانه بیرون شد و خواهر عمران
با حجاب اسلامی در کوچه می رفت و از کوچه دیگر دختران
قریه با حجاب اسلامی به سوی عمران و مینا می آمدند.
و بسوی مسجد رفتند و کفش های خود را بیرون کردند و دخترا
قریه همرا مینا پیش پرده ایستاده شدند و عمران داخل مسجد شد.
«صدا»
فرشته: سلام
مینا: علیکم سلام.
فرشته: مینا جان ما همرا تو کمک میکنیم.
مینا: تشکر دختران.
صحنه21: مسجد مکان: داخلی زمان: روز
مینا همرا با همه دختران قریه در پیش پرده با بسیار ترس
ایستاده شدند و بعد دو دختر قریه وارد مسجد شدند و با
حجاب اسلامی ،و مردم قریه همه آنها میدیدند و میخواستند
که دختران خود را به خانه های خود ببرند و لت کنند اما
امام مسجد اجازه نداد. و بعد مکتب ساخته شد و مینا خوشحالی زیاد اشک به چشم های مینا جمع شده و مکتب ساخته شد.
«صدا»
امام مسجد: آقایان من شمارا به خاطر ی به این جا دعوت
کردم که مکتب اناث در قریه را بسازیم.
پدر عمران: امام صاحب ما یک بار دیگر هم حرف خود
را زدیم که این کار امکان ندارد.
یک دختر قریه: حد اقل یک بار بگذارید که ما هم حرف خود را
بزنیم، گفت: به قرآنکریم آمده است که حق زن و مرد یکی است.
پس شما چرا ما را نمی گذارید که مکتب برویم؟
مردم قریه: باهم گفتگو کردند زیرا تحت تأثیر حرف ها دختران قریه قرار گرفتند
قرار گرفتند و گفتند: که شما درست می گویید
وقتی خداوند (ج) حق زن و مرد را یکی گفته چرا ما این کار را نکنیم؟
