شاید شنیده باشید که غالبآ کشور های در حال توسعه را جهان سوم می خوانند.اصطلاح جهان سوم در اصل حاکی از فرق است که بین انواع جوامعی قائل می شوند که در اوایل قرن بیستم یافت می شدند.کشور های جهان اول شامل دولت های صنعتی اروپا،ایالات متحده،آسترالیا،نیوزیلند،تاسمانیا وملانزیا وژاپن می شدند ومی شوند.
تقریبآ همه ئی جوامع جهان اول حکومت های پارلمانی چند حزبی دارند. جوامع جهان دوم به معنای جوامع کمونستی بود که شامل اتحاد شوروی واروپای شرقی،از جمله چکسلواکی،لهستان،آلمان شرقی ومجارستان.جوامع جهان دوم اقتصاد های برنامه ریزی شده وتمرکز یافته ئی داشتند که نقش چندانی برای مالکیت خصوصی یا فعالیت های رقابتی باقی نمی گزاشت
دولت هائی آنها نیز یک حزبی بودند،حزب کمونیست هم بر نظام سیاسی وهم بر نظام اقتصادی مسلط بود.رهبران کمونیست با پیروی از آموزه های مارکس معتقد بودند که نظام تولید اشتراکی ومالکیت جمعی ورفاه وسعادتی بیش از نظام بازار آزاد غربی به بار می آورد.
طی قریب به هفتادوپنج سال تاریخ جهان تحت تاثیر رقابت جهانی بین دو اردوگاه بود،یکی طرف اتحاد شوروی وکشور های اروپای شرقی،ودر طرف دیگر جوامع سرمایه داری غربی وژاپن،این وضعیت صف بندی دائمی تسلیحاتی،جنگ سرد نامیده می شد،چون هیچ گونه در گیری مستقیم نظامی بین این دو اردوگاه وجود نداشت.
این وضعیت نوعی مناقشه نظامی بود که هر دو طرف پیوسته تدارک جنگ با دیگری را می دید،اما در عمل اقدام به جنگ نمی کرد.این رقابت امروز خاتمه یافته است.با پایان جنگ سرد وفروپاشی کمونیسیم در اتحاد شوروی سابق واروپای شرقی،جهان دوم از بین رفته است.روسیه وسایر جوامع پیشین جهان دوم امروز در فر آیند حرکت به سمت نظام بازار خصوصی کشورهای غربی هستند همچنین آنها می کوشند نهاد های دموکراتیکی بر مبنای مدل غربی بنا کنند.
نویسنده:سید علی اصغر یعقوب زاده
