به طور معمول کشور هایی که شاهد تحول ها، نزاع های منطقه ای و فرا منطقه ای، جنگ، انقلاب و بسا مسله هایی که دگرگونی سطحی و یا عمیق را در سطح یک یا چندین قشر و یا هم طبقه ی اجتماعی آورده است، باشد، مردمان آن سرزمین نسبت به کشور هایی که در آن اثری از این صحبت ها نبوده است، فرق بارزی دارد.

صرف نظر از این که مردم سرزمین هایی که از تحول ها متاثر شده است، دارای مشکل های روحی -  روانی و معظل های دیگر هستند، یک شاخصه ی دیگر در چنین مردم  از اثر عمل های ماورای شان به وجود می آید که این خصوصیت قوی شدن قوه ی تفکر شان است. معقوله ی مشهوریست : (( ناراحتی ها ذهن انسان را قوی می کند . ))

تمرکز بحث امروزی من نیز روی همین موضوع است و می خواهم که این موضوع را با توجه به ملاحظه هایی که از جوانان کشور عزیزم افغانستان داشته ام  و دارم، بیان کنم.

ناراحتی هایی که از مدتیست در این کشور وجود داشته است و به فضل پروردگار رو به کم شدن و در نهایت محو شدن است ، از دو بعد تاثیر گذاری خود را بالای مردم این واحد سیاسی گذاشته است.

اول اینکه از نتیجه ی این جنگ ها اکثر مردم به خصوص نوجوانان و کودکانی که جوانان و مرد های امروزی شده است به گونه ای به مشکل های روانی دچار شده اند و همه ی این تاثیر های منفی جنگ، جوانان را از تفکر و فعالیت باز داشته است ولی از طرف دیگر همان گونه که در پراگراف های قبلی ذکر کردم ناراحتی ها باعث قوی شدن ذهن انسان ها می شود البته در صورتی که انسان ها با اراده ی قوی در مقابل آن بایستند و نلرزند هیچ مشکل را منجر نخواهد شد.

از دید روانشناختی انسان ها موجود هایی هستند که از واکنش های ماورای شان متاثر می شوند و در قضیه ی امروزی ما به طور دقیق مشکل های بیرونی است که ذهن انسان را وا می دارد که فکر کند و راه حل دریابد.

به همین صورت در جامعه ی امروزی قراری که ملاحظه می شود اکثر جوانان این کشور به طرف فعالیت های اجتماعی و حتا سیاسی رو آورده اند. جوانان امروزه علاقه ی خاصی به ساختن انجمن و نهادهای اجتماعی دارند و بعضی ها به حزب های سیاسی خورد و بزرگ محلق می شوند.

در کل باید گفت که اکثر جوانان این دیار باورمند به کارهای خود هستند و می خواهند که تغییر های کلی در جامعه ی خویش بیاورند و در تمام عرصه ها اصلاح  بیاورند و در نهایت یک کشور پیشرفته و موفق داشته باشیم.

نویسنده : فرزاد صالحی