خدایا! ای کاش ما انسان ها در جایی زندگی می کردیم که هر چه می خواستیم برایمان مهیا می شد در جایی که همه انسان ها با هم مهربان می بودند در جایی که بدی غم و مرگ وجود نمی داشت جایی که همه انسان ها با هم مانند خواهر و برادر می بودند و به هم احترام می گذاشتند و خوبی بر بدی قالب می شد, جایی که به هم ارزش قایل می شدند قدرشناس می بودند منظورم دنیائیست که تمام انسان ها در صلح, اتحاد و اتفاق زندگی می کردند, کسی به کسی آزاری نمی رساند دلها همه از گناه مبرا می بود دنیایی که در آن دین اسلام با تمام قانون و قواعدش حاکم می بود و تمام انسان ها در آن یکسان و برابر می بودند, شاه وگدا وجود نمی داشت قسمی که همه دارای یک نوع جسم هستند, دارای یک نوع زندگی نیز می بودند.
پس باید دانست؛ که آن دنیا دنیایی نیست جز بهشت و مهمترین وسیله ای که این دنیا را کامل می کند دین اسلام است, که کامل ترین دین در جهان است و تمام چیز هایی که گفتم در دین اسلام آمده است و از همه مهمتر کسی است که این دین را ایجاد کرده یعنی خداوند (ج).
ای خدایا: شکر نعمت های تو را تا جایی که توان دارم بجا می آورم, اگر چه بجا آوردن شکر نعمت های تو تمام شدنی نیست ولی من تا حد توانم بجا می آورم.
و من بنده حقیر همین که شکر وجودیت خود با این همه صحتمندی را بجا بیاورم کافیست که همین را هم کامل بجا آورده نمی توانم, زیرا هر چه شکر کنم باز هم کم است.
ای خدایا من به قدرت های تو گواهی می دهم, زیرا تو توانا و توانگر هستی, یا الله خیلی خیلی دوستت دارم.
