ایندفعه میخواهم درباره معضل بزرگی در جامعه صحبت کنم!
سیاه چاله ای پنهان که بسیاری ماه عسل را به ماه غضب تبدیل کرده است.
قبل از اینکه بخواهم پیرامون موضوع قلم خود را بردارم و چند سطری به نگارش گیرم، خواهان این هستم تا شما نیز اندکی تعمق کنید!
چرا اینگونه باید بود؟
چرا باید زندگی های نو تشکیل شده را به بدبختی کشانید؟
گناه از کیست؟
از جوان آغشته در آرزو یا والدینی بی پروا؟
ازدواج های امروزی کور کورانه تجلیل میشوند و عواقب ناپسندی را با خود به همراه دارند. اگر بیاییم دقیق تر به مسئله بنگریم و ریشه یابی کنیم مطمئنا به نتایج جالبی دست خواهیم یافت.
اولین عاملی که رویای جوانان را به کابوس مبدل ساخته است مسئله پیشکش است. پیشکش های گزاف و سنگین، جوانان ما را مجبور انجام هر کاری نموده است حتی اگر شایسته او نباشد اما باز هم مجبور است تا تن به انجام هر کاری دهد.
عامل دیگری که باعث کشیدگی بین فامیل ها میشود رسم و رواج های غلط قبل از ازدواج میباشد که نه تنها مصارف بیجایی را در پی دارد بلکه منجر به کشیدگی ها و اختلافات بین خویشاوندان میشود. نمونه ای از این رسم و رواج ها را میتوان شال و انگشتر، غده طلبانی، زیر زبانی، شیر و شکر و سلام کنی نامید که فقط و فقط مصارف بیجا را در بر دارد و هیچ کمکی به زوج جوانی که میخواهند با آرزوهای خود عمارت رویای خویش را بنا کنند، نمیکند.
عامل سومی که میتوان بزرگترین عامل شمرد، محفل عروسی پر زرق و برق است.
جاییکه گوش مردم کر میشود از اصوات ناهنجار موسیخی!
یک شبه ثروتمند میشود گروه و باند موسیقی!
مفلس و بدبخت میشود خانواده داماد!
و به تاراج میرود آرزوهای یک دختر و پسر!
به همین سادگی همه چیز ختم میشود و اما کسی نمیداند چه داغی بر دل این دو جوان گذاشته شده است.
بدون شک آینده دست من و توست، به همین سادگی نفروشیمش!
خانواده متدین، زندگی بدون رنج
