786
صحنه1: قریه مکان: خارجی زمان: روز
در قریه دختر در حال راه رفتن با چادر سیاه و کوزه آب که در دست دارد
و از کنار دختران که در حال جوز بازی هستند می گذشت دختران با او
جنگ می کردند ولی دختر که اسمش مینا است هیچ عکس العمل نشان نداد
و نصیحته مادرش به یاد آمد.
«صدا»
نصیحته مادر: دخترم هرگاه کسی با تو زشت حرف زد یا با
تو جنگ کرد در مقابل آن عکس العمل نشان ندهی و با آنها
نیکی کن.
صحنه2: اطاق برادر مکان: داخلی زمان: روز
در داخل اطاق عمران با لباس سیاه روی چوکی نشسته است و روی میز
جلو عمران قلم ، کتابچه و کتاب او قرار دارد و در گوشه دیگر آن تخت
خواب عمران قرار دارد. مینا داخل داخل اطاق شد. مینا بعد چشم های
زیبا او پر از اشک و نا امیدی است و با دست خود اشک خود را پاک
میکند. در همین حال مادر مینا داخل اطاق شد و دختر وپسر خود را دید.
مینا از اطاق بیرون شد بعد عمران که در حالیکه دست او زیر زنق
گذاشته است و در باره آرزوی خواهرش فکر می کند.
«صدا»
مینا: عمران جان آیا زنان نمی توانند که درس بخوانند؟
عمران: من متأسفم که در قریه زنان فقط برای کار کردن در خانه است.
مینا: ای کاش ما زنان هم میتوانیستیم که به مکتب برویم و از راه خدا و قرآن
کریم با خبر شویم.
مادر: مینا برو کار های خانه را انجام ده.
مینا: درست است مادر جان.
صحنه3: داخل دهلیز مکان: داخلی زمان: شب
در داخل دهلیز کنار سفره نان همه آنها نشسته اند در داخل سفره
غذاهایی رنگا رنگ گذاشته است در یک کنار آن مادر و پدر مینا
نشسته است و در کنار دیگر آن مینا و عمران است و جلو روی پدر
عمران گیلاس آب گذاشته است و شروع به غذا خوردن کردند.
«صدا»
پدر: عمران جان یک گیلاس آب بده.
عمران: درست است پدر جان .
پدر: عمران جان با درس های خود چطور هستی ؟
عمران: خوب است می گذرد.
پدر: تو مینا چه کار می کنی ؟
مینا: کار خاصی ندارم مشغول کار های خانه هستم.
صحنه4: راه مسجد مکان:خارجی زمان: روز
عمران دروازه خانه خود را بسته کرد و روز که آب و هوا صاف
و کوچه ها پر سر و صدا و بچه ها همراه با توپ پلاستیکی بازی
می کردند و به کو چه که صدا موتر ها به گوش می رسید و بعد
به در وازه مسجد رسید.
صحنه5: مسجد مکان: داخلی زمان: روز
داخل مسجد همه مردم نماز می خواندند در کناره مسجد الماری
است که قرآن های کریم در داخل آن است. مردم با صف های منظم
ایستاده اند امام مسجد نماز میخواند مردم از داخل مسجد بیرون
شدند و بعد امام مسجد پیش عمران آمد و با او دست داد و عمران
با چهره ناراحت نشسته است.
«صدا»
امام: عمران جان چرا پریشان هستی؟
عمران: آیا در قرآنکریم آمده است که تنها باید مرد
هاعلم بیاموزند.
امام: نخیر پسرم خداوند(ج) علم را بر زن و مرد
مسلمان فرض کرده است.
صحنه6: راه خانه مکان:خارجی زمان: روز
عمران در راه می رفت که دوست خود را دید که با چهره بسیار
خوب به سوی او آمد و همرا دوست او توپه بازی قرار دارد.
«صدا»
محمد: عمران جان بیا باهم فوتبال بازی کنیم.
عمران: محمد جان هیچ دل به بازی کردن ندارم.
محمد: چرا عمران جان ناراحت هستی؟
عمران:محمد جان میخواهی برای خانم های قریه و دختران
آنها کاری کنید که دختران آنها به مکتب بروند.
محمد: درست است اما مردم قریه اجازه می دهند؟!
صحنه7: خانه مکان: داخلی زمان: نزدیک شب
عمران داخل خانه شد و کفش های خود را بیرون کرد و داخل
جاکفشی گذاشت و کوت خود را به جا لباسی آویزان کرد وارد
دهلیز شد و دید که مینا در آشپز خانه دیگ پخته میکند و مادر
آن در اطاق دیگر در حال دوختن لباس است.
«صدا»
مادر: عمران جان خسته نباشی.
عمران: زنده باشید مادر جان
عمران: مینا، مینا
مینا: بلی برادر.
عمران: یک گیلاس آب بیار به اطاق من.
مینا: درست است.
صحنه8: داخل دهلیز مکان:داخلی زمان: شب
داخل دهلیز عمران و پدر و مادرش نشسته است و مینا در داخل
آشپزخانه چای درست می کند. مینا از آشپزخانه بیرون شد همراه
باسینیی که در داخل آن پیاله های چای گذاشته شده است و در
دست دیگر آن ترمز چای قرار دارد و مینا آنرا گذاشته و پیاله ها
را چای کرد و پیش پدر و مادر خود گذاشت.
«صدا»
عمران: پدرجان فردا جمعه است به نماز جمعه می روید؟
پدر: بلی پسرم اگر زنده بودم.
صحنه9: مسجد مکان: داخلی زمان: روز
مردم قریه به خاطر نماز جمع شده اند و هر کدام آنهااز الماری مسجد
کلاه سفید به سر کردن عمران و پدرش وارد مسجد شدند و از الماری
کلاه سفید بر داشتند وبر سر خود گذاشتند و تمام مردم به صف های
منظم ایستاده شدند و امام مسجد از طاق دیگر مسجد آمد و به جای
چوکی که امام های مسجد نصیحت می کنند رفت. و بعد نماز شروع
شد و مردم دست های خود را به نرمکی گوش گذاشته و بعد نماز
تمام شد.
«صدا»
امام: آقایان بعد از نماز جایی نروید.
مردم: درست است امام صاحب.
امام: باید به قریه خود مکتب اناث را بسازیم.
مردم: این کار هیچ امکان ندارد.
امام: آقایان آیا به مکتب رفتن زنان کار بدیست؟
پدر عمران: امام صاحب اگر میخواهید شمارا را
احترام کینم این کار را از ذهن خود دور کنید.
صحنه10: خانه مکان:داخلی زمان:روز
پدر عمران با بسیار قهر دروازه خانه را بسته کرد و وارد خانه شد
و کفش های خود رابا بسیار قهر بیرون کرد و یک جا انداخته و
کوت خود را به جای دیگر انداخته و وارد دهلیز شد و جایی نشست
و بعد عمران وارد خانه شد و رفت به اطاق خود و مینا با بسیار ترس
کفش های پدر خود را داخل جاه کفشی کرد و کوت آنرا آویزان کرد
و کنار پدر خود نشست.
«صدا»
پدر: دروازه بسته شد با بسیار صدا بلند.
عمران: سلام کرد.
مینا: علیکم سلام آمدی.
مینا: پدر جان چرا قهر هستی؟
پدر: تمام قصه را تعریف کرد.
صحنه11: اطاق برادر مکان: داخلی زمان:شب
مینا وقتی فهمید وارد اطاق عمران شد با بسیار خوشحال و لب پر
ازخنده. مینا با چهره بسیار ناراحت و چشم های که به خاطر
مکتب سرخ شده از اطاق بیرون شد و بعد خواب شد.
«صدا»
عمران: چه شده که اینقدر خوشحال هستی ؟
مینا: این خوشحالی بخاطر باز سازی مکتب است.
عمران: مینا جان منهم در مجلس حاضر بودم اما هیچ
کسی قبول نکرد.
برای خواندن ادامه مطلب لطفا در اینجا کلیک نمایید
