مادر ای شورانگیز تر از نغمهء آرزو:
درهمین کرهء خاکی که عرصه تنارع وصحنه جدال وستیز است جلوه ای از جمال ومظهری از عاطفه را نظاره گریم که برای بقای موجودی دیگر پای برسر هستی خود می گذارد وخویشتن را برای حفظ غیرخویش فدا می سازد. 
کیست این روشن گروجوهر عاطفه که راحت را بر خود حرام میکند تا دیگری آسوده بیارامد،کیست این گنجینهءعطوفت که از شیره جان خویش به نوزاد قوت میچشاند تا آن تازه نهال ببالد وبرومند شود. کیست این شاهکار آفرینش که آفریدگار توانا این همه در خلقت او هنر نمایی کرده است چه شورانگیز ودلاویز است واژه مادر نام این گل سرسبد آفرینش این رحمت و مظهر عطوفت این عشق مجسم و این روح مصور که وجودش زیب و زیور جهان هستی است،این فرشته که سیمایش چراغ محفل زنده گی است ای مادر تو چهره ومضمون شگرفی که هیچ لفظی و عبارتی نمیتواند بیانگر حقیقت تو باشد،تو چه آفتاب رخشانی که دیده خرد از پرتوجمال تو خیره گشته است . 
تو کیستی که سرور عالمیان ومفخر آدمیان بهشت را زیر گام های تو معرفی کرد وفرمود:"الجنة تحت اقدام الامهات"ونیز فرمود:"من قبل بین عینی امه کان له شراً ین الناریعنی:هر کس به پیشانی مادر خویش بوسه زند از آتش جهنم در امان است.و رسول خاتم که دو جهان در زیر سایه عنایت و لطف او آرامیده است.فاطمه (ع)را ام ابیها خواند و او را مادر خود نامید،چرا که فاطمه در خدمت پدر و حفظ و حراست آن سرورچنان مادری فداکار و مهربان به جا گوشید وهربلایی را پذیرا گشت ودر جمیع صحنه ها وتمام عرصه ها یار ومددکار پدر بود واوست الگوه کامل عیار مادر است.فاطمه (ع)منمونه تام و تمام مادر است که زبان هیچ سخنور و رسامی هیچ هنرور قادر نیست که سیمای ملکوتی آن یگانه بانو را تصویر و ترسیم کند. 
ای مادر ای بهار بی خزان وای مظهر عطوفت و حقیقت جاویدان،ای فرشته رحمت و مخزن گوهر محبت ،ای ماه تابان شب های تار زندهگی و ای چراغ بزم افروز محفل هستی، ای آرام بخش روان و ای نادارۀ دوران تو ایکه لبخند شیرینت گرد اندوه را از آیینه دل می زداید و جان دست فسرسود محنت را نشاط و نیرو برتری لطیف تراز شبنم،چگونه تو رابستائیم که از ستایش.سلام بر تو ای آیینه تمام نمای عشق وای تجسم حقیقت محبت ،درود خداوندو فرشتگان نثار تو باد برتو که جلوه جوهر وعصاره مهر وعطوفت پاداش با خداوند باد
.
