والدین اشخاصی که تشکیل دهنده زنده گی افراد و برقرار کننده نظم در بین آنهاهستند، کسانی که بدون در نظر داشت تمنیات زنده گی خود به فکر بر آورده کردن تمنیات زنده گی فرزندان دیگران اند و کسانی که همواره در هنگام مشکلات بفکر خنداندن فرزندان و خوش ساختن آنها اند و هزاران دلیل دیگر نیز وجود دارد که پدر و مادر را نسبت به اقشار دیگر جامعه تفکیک میدهد از اینرو میدانیم که تنها نام نیست که پدر و مادر را محترم معرفی می کند بلکه زحمات ، مهربانی ، حوصله و از خود گذری آنها است که آنها را محترم در جامعه معرفی می کند

و اما مقام پدر و مادر در جامعه بسیار والا است و اگر هر قدر با انها مهربانی گردد باز هم  برای ادای زحمات آنها بسیار کم و نا چبز است و اگر از لحاظ دینی بنگریم در مورد حقوق پدر و مادر در قرآن کریم نیز تاکید زیادی شده است و حتی به آنقدری که خداوند رضای خود را در رضای والدین نهفته است و خداوند در قرآن کریم فرموده است : پدر و مادر در زمان پیری همانند پرنده های کوچک اند که نیاز به  سایه بالهای بزرگتر دارند و هر قدر کهن سال تر می شوند باید با مهربانی زیاد تری با آنها رفتار و صحبت شود

.

و یکی از موضوعاتی که همواره یک فامیل و والدین را به تباهی می کشاند بد بینی و اندکی نا فهمی والدین نسبت به جامعه و فرزندان آنها است در جامعه بعضا والدینی یافت می شوند که فرزندان خود را تربیه در ست ننموده و اکثر اوقات آنها را به راه های خلاف تشویق می کنند و اما فرزندان در این زمان نباید بخاطر ترس از نا رضایتی خداوند به راهی که پدر و مادر می گویند بروند و نباید با تند خویی پدر و مادر را از خود نا راضی کند و وظیفه یک فرزند در این زمان اینست که احترام پدر و مادر را داشته باشد و اما به کار های که پدر و مادر می گویند عمل نکرده و از آنها بگذرد و کوشش کند با یافتن راه درست خود را به پدر و مادر نزدیک تر بسازد

بالاخره همین قسمی که والدین در مقابل فرزندان خود وظایفی دارند اطفال و فرزندان نیز مسئولیت های دارند که باید با آنجام دادن آنها باعث خوشنودی والدین خود گردند و اگر در یک جامعه پدر ، مادر ، خواهر ، برادر ، و بالاخره فرزندان به نحو احسن وظایف و مسئولیت های خود را در برابر یکدیگر انجام دهند دیگر هیچ وقتی شاهد بی نظمی و اغتشاش در جامعه نخواهیم بود