مهمان دارای سه صفت است که هر صورت آن با حرف ش شروع می شود

اول شیراست

دوم شتر است

سوم شاعر است

اول :زمان تکلیف نمودن صفت شیر را دارا بوده که انسان نمی تواند شیررا مهمان کند فکر میکند که آیادر خانه آماده گی بخودهش مهمان را دارد و از آن پذیرایی بخودهش مهمان را کرده میتواند یا خیر .

دوم :صفت شتری ان است که انسان مهار شتر را که دست گرفت سوی میتواند آن را ببرد و بعداز ختم مهمانی که از خانه مهماندار بیرون شد صفت شاعری را بخود میگیرد و از خانه مهماندار شاعر دار توصیف می نماید در سابق می گفتند مهمان نعمت خدا است اما خر  دارد بلا است یعنی شخص مهماندار مجبور بود که از خر مهمان مواظبت نمایند

.

اگر چه مهماندار نداشته باشد باید برای الاغ مهمان خود و علوفه آماده نماید خوشبختانه مهمانهای  عصر امروزی در اکثر جای ها بدون الاغ می باشد و همه چیز در مواد خوراکی در نزدیک ترین خانها موجود بوده و به عوض چوپ سوخت گاز و برق موجود است که در پخت و پز طعام کار انسان را آسان می سازد مشروط بر این که مهمان طمع و توقع زیاد نداشته باشد

و صاحب خانه خیلی اذیت نکند وبر صاحب خانه نیز لازم است خیلی اسرار نکند و به مهمان سوگند و حرام ندهد در بعضی جاها معمول است که مهمان را قسم میدهند که از این ها به خود و خوردن از حد و انداز میل وبود ازسیر شدن حرام است .