کاش میدانستی که دانش اش دلها را شگفته؛ همین انسان که غرورش دنیارابه عصیانگری وا داشته میفهمیدی!
همین انسانی که هوس هایش آغشته به ننگ وبدنامی هست.
کاش می دانستی که انسان چه موجود ناشناخته ای هست ، اوانسانی که عصاره جانش رابرای زندگی کردن میگیرد.
همین انسانی که به اینسو و آنسو میدود وسخت می کوشد تا کسی باشد که دوستش داشته باشند.
چه موجودی هست کاش میدانیستی که نمیدانی وندانستی!
همین انسانی که با اینهمه برتری هایش بردیگر جانوران سبقت گرفته است چه ضعیف وناتوانی است انسانی که ناتوای اش مانند خارهای صحرا است که همیشه اسیر دست خارکن است. خاری که بیهوده رویده پرورش داده.
کاش میفهمیدی!
خارها بی ثمرند بجزسوختن وآتش گرفتن وخاکستر شدن که خاکسترش بدست هرکس ازاین طرف به آن طرف پراگنده شدن چه سود دارد گهی عصیان میکند و دربدن انسان میخلد اما خلیدنش ناپایدار است اما هیچگاه نمی تواند چشم زهری از جاندار بگیرد اما میتواند که ناراحتش کند اما به مانند انسان است انسان موجود ضعیف وناتوان است مانند خارهمیشه اسیردست قدرت مندان وزورمداران است.
کاش می دانستی که نمیدانی ونمیفهمی وکاش ای کاش که بدانی !!!
که موازات امتداد سایه مرگ قانون طبیعت را زیر پا گذارد.
کاش می فهمیدی کاش میفهمیدی !
اوانسانی که حرص دنیا تمام وجودش گرفته انسانی که باتمام انسانیت اش کسی را در نظر ندارد همین انسانی که نمیداند خودش موجودی است که اختیارش راندارد که اختیاراو و همه انسانها که موجودی که در روی زمین اختیاردارشان یکی است آن هم خدای بزرگ.
کاش میفهمیدی کاش !
