(انسان خالی از اشتباه نیست هر انسان در طول عمر خود به هر کار جدیدش اشتبای دارد . اما باید ما انسان احساس درک را در وجود خود حفظ کنیم نگهذاریم  که کسی از دست ما به رنجه ودر میان اجتماع شرمنده شود آن هم در اجتمای امروزی که به اندک کاری یک دیگر خود را خجیل کنیم این دنیا ارزشی ندارد که ما به این کار ها سپری کنیم وهر لحظه منتظر این باشیم که اشتبای کسی را به رویش بکشیم آن هم در بین دوست های آن و یا جامعه . چون زمانی که کسی پیش کسی احساس شرمندگی کند شاید بگوید که کاش چای میبود که من در آن می افتادم اما این گپ را نه می شنیدم واگر شما به همچو انسانی سر بخورید وبه آن متوجه شوید خواهید دید که رنگش تغیر کرده فکر میکند که سرش آب جوش میریزند ودستانش را به یکدیگر فرو میبرد لبانش را دندان میگیرد ونمی تواند به چشمان کسی همان لحظه نگاه کند وچقدر آن دقیقه ها برایش دیر تمام میشود . پس چرا ما باعث این شویم که آبروی کسی را ببریم وآن را سرخم در زندگی روزانه اش کنیم هرکس که خجیل شده باشد  هیچ گاه کسی دیگری را نخواهد خجیل کن ونگهذارد که اماندقیقه ها برایش دیر  بالای کسی دیگری کاپی شود .این که ما کسی را شرمنده بسازیم صد چند خودمان به پیش خداوند شرمنده میشویم ونه تنها این بلکه به گناهای ما نیز افسوده میشود وزمانی که وقت ترازوی میزان پوره شود جزای سختی نیز به سپری کردن داریم .