درعصری که ما درآن زندگی می کنیم ارتباطات جایگاه ویژه ای دارد ودراین میان ارتباط یا بهتربگویم هنرارتباط صحیح با اطفال از ارزش والایی برخورداراست. زیرا شخصیت انسانها از دوران طفولیت قالب می خورد وتمام خصوصیات انسانها اعم از خوب وبد رابطه ی مستقیم با نوع برخورد دیگران درطفولیت اودارد
.
ازبین خصوصیات مهم شخصیتی نظم وانضباط ازاهمیت خاصی برخوردارند ونیازبه توضیح ندارد که بدون نظم ودسیپلین زندگی انسان اعم ازفردی واجتماعی دچارچه مشکلاتی میشود.
نکته مهمی که درابتدا باید به آن توجه کنیم این است که نظم وانضباط به معنی تنبیه ومجازات نیست. بلکه آموزش رفتار صحصیح ومناسب به اطفال در شرایط مختلف است. والدین با روشهای مختلف یادادن نظم به اطفال، شخصیت آنها را شکل میدهند. در روانشناسی کودک از روشهای که به شخصیت دهی مثبت درطفل می انجامد، تحت عنوان«روشهای تنبیهی مثبت»یاد می کنند.والدین در این روشها درواقع به خودباوری واعتماد به نفس طفل کمک کرده او را نسبت به جایگاهش در خانواده آگاه می کنند. چند نمونه برای کاربری کردن این روشها را ذیلاً تقدیم می داریم
1-- به طفل نشان دهید که دلیل کار اشتباهش را _ البته به نظرشما _ فهمیده اید. با این کاربه او می فهمانید که به خواهش های او بی توجه نموده اید.
2 -– ازکلمه«اما» استفاده کنید:«تو می خواهی با موترت بازی کنی اما حالا نمیتوانی چون خواهرت با آن بازی میکند.» به این ترتیب او می فهمد که باید به نیازهای دیگران هم احترام بگذارد وگاهی اوقات هم خودش راجای آنها قرار بدهد. این رفتاربه پدر ومادر احساس احترام می بخشد وبه طفل نشان می دهد که شما منصف هستید وبه این ترتیب طفل درصورت بر طرف نشدن نیازش احساس امنیت می کند
3— یک راه حل پیشنهاد کنید.مثلاً بگویید:«چند دقیقه بعد می توانی با موترت بازی کنی» بچه های یکساله فقط می توانند یک دقیقه منتظردریافت جایزه خود ورسیدن هدف خود بمانند اما می توانید به اطفال 2 تا 3 ساله یگویید:«وقتی که نوبت شما شد، می گویم» به این ترتیب طفل متوجه می شود که برای رسیدن به جایزه خود باید کمی انتظاربکشد
4— بعضی اوقات بعدازاینکه به او با جدیت گفتید دست به انجام کاری نزند. نشان بدهید که چکارباید بکند. مثلاً:«رادیو که برای خراب کردن نیست بیا باهم آنرا درست کنیم!» وقتی به او پیشنهاد همکاری می دهید، دیگرطرف مقابل او نیستید بلکه در کنار اوهستید
5— درصورت اشتباه، هرگز طفل را مسخره نکنید بلکه رفتاری که شما را ناراحت کرده به او گوشزد کنید:« چون کتاب خواهرات را پاره کردی از شما ناراحتم.«
6--- هربار«نه» می گویید دو راه حل پیش پای او بگذارید:« نه نمی شود این کتاب را به شما بدهم درعوض آن کتاب را برداری». طفل شما از این طریق تصمیم گیری را یاد می گیرد واینکه می فهمد برای او هم محدودیت هایی وجود دارد
.
7--- تا جایی که لازم است برای او محدودیت بگذارید نه کمترنه بیشتر. اطفال اغلباً بین 5/1 تا 2 سالگی از نظرامنیت کاملاً متکی به والدین خود هستند.ازاین سن به بعد باید کم کم بار مسئولیت طفل توسط پدر ومادر افزایش پیدا کند
.
او باید مراقب رفتارهای خودش باشد. کارهای شخصی اش را انجام دهد وبتواند انتخاب کند.این کارها البته، با نظارت پدر ومادر انجام می شود. تحت هر شرایطی هم نباید از طفل توقع نظم داشت
.
