هر چند ز دست تو خراب است دل ما                در بخر جنون گوهر ناب است دل ما

چون شمع ز سوز جگر و دیده خونبار               غمری است که در آتش و آبست دل ما

هرچند که طی کرده بیابان فراقت                     لب تشنه تراز موج سراب است دل ما

تا چند بگوی بت بده مهر خدا را                      باغیر خوری باده و آب است دل ما

یک خنده گل بود سراپای بهارم                       این قافله بگذشت و به خواب است دل ما

چون خواسته ای این غزل از مخفی دلریش                     گویا به سوال تو جواب است دل ما