زنان نیمی از پیکر جامعه را تشکیل میدهند یعنی بدین معنی که تا وقتی زن در اجتماع وجود نداشته باشد آن جامعه نا مکمل و ناقص است.
متاسفانه در کشور ما در بعضی نقاط از زنان به گونه های مختلف استفاده سوء صورت میگیرد: بعضی اشخاص دختران خوردسن خود راکه هنوز به سن قانونی نرسیده اندبا اشخاص مسن به عقد نکاح در می آورند و زندگی و آینده اش را تباه می سازند، بعضی ها دختران شان را از رفتن به مکاتب و کسب دانش منع میکنند که دلیل آن اکثرن نا امنی ونبود اوضاع سیاسی مناسب برای آنها و همچنان در بعضی نقاط بی سوادی بزرگان فامیل شان دلیل نرفتن آنها به مکاتب وعدم کسب تحصیل میشود
ولی خوشبختانه در سطح شهرها زنان ودختران به کار های تازه یی که تا چند سال پیش وجود نداشت دست یافته اند امروز دختران به انترنت دسترسی دارند در حالیکه تا سه سال پیش اندکی کمی از مردم ما با انترنت آشنایی داشتند.امروزه به شبکه های اجتماعی دسترسی دارند و از طریق آن طرز فکر و ایده های شان را در میان دوستان و دیگر اشخاص به اشتراک میگذارند.
در جامعه مردسالار ما زنان زیادی مورد خشونت، شکنجه و آزار قرار گرفته اند و قرار میگیرند آن هم به شیوه های که دریک حد انسان نیست، غیر قابل قبول است یک انسان تا این حد وحشی شود که لب و بینی خانمش را ببرد. مه به عنوان یک دختر جوان از تمام هم میهننان خود خواهان این هستم که به طریقه درست و با کمک همدیگر مردسالاری از میان ریشه کن کنیم تا باشد آینده خوبی را پیشرو داشته باشیم و مسیر درست را انتخاب کنیم تا نسل بعدی ما یک قشر روشنفکرو فعال پدید آید
امروز زنان افغان در ادبیات دست باز دارند و نقش زنان در ادبیات با نام رابعه بلخی آغاز یافته و تاامروز ادامه یافته است .
در گذشته ها محدودیتهای اجتماعی، فرهنگی، خانوادگی، تحصیلی و شغلی فضا را برای ابتکارات زنان آن دوره تنگ ساخته بود یعنی بعضی ها گرفتار امورر خانه بودند ووقت کافی نداشتند و کارهای را هم که توانایی انجام داددن آنرا هم داشتند نمی توانستند انجام دهند و یا بعضی دیگر که تفکر میکردند، مینوشتند، و خلاقیت خلق آثار جدید را از خود داشتند بنابرنبودن اوضاع مناسب و نبود امکانات موجودیت خود و آثار خود را پنهان میکردند و اگرکسی از موجودیت آثارش دیگران باخبر میشدند وی را مورد تهدید و مخالفت زیاد قرار میدادند.
نخستین بار در زمان سلطنت امان الله خان بود که زنان ودختران در شکل گیری و انکشاف معارف شهری وارد این عمل شدند و اولین مکتب دخترانه در زمان این شاه توسط ملکه ثریا تاسیس شد. در اواخر قرن بیستم بود که با پیدایش کانونهای آموزشی جدید وبرخوردار شدن زنان از فرصتهای آموزشی همسان با مردان وپدید آمدن نشریات ویژه آنان، ورود زنان در ادبیات و اجتماع وفعالیتهای ا جتماعی شان آغاز یافت و شخصیت زن در اجتماع نقش بارزتری پیداکرد.
خوشبختانه امروز ما شاهد زنان بسیاری هستیم که در عرصه فعالیت های اجتماعی همدوش با مردان در مسایل اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی ایفای وظیفه میکنند
.
