از نظر بانکها، تنزیل براتهای تجاری فعالیت جالبی به شمار می رود، زیرا از آنجا که بر معاملات کالاهای ملموس مبتنی است، از امنیت خولی برخوردار است. حتی اگر براتی را صادر کننده اصلی پرداخت نکند، بانک حق دریافت غرامت را از شرکت تنزیل کننده دارد.

بنابراین، از نظر بانک، تنزیل معامله ای نسبتا مطمئن و بدون خطر است.  بدون شک، این دلیل دیگلی برای گسترش استفاده از اوراق تجاری در ژاپن است.

امنیت مالی به شکل ذخیره های مخفی: می توان از خود پرسید که به چه دلیل بانکهای ژاپنی، به مؤسسات مشتری خود،  باوجود ساختار مالی بیش از حد ناپایدارشان (بنابر معیارهای غربی)، وام می دهند.

پاسخ این سئوال در این واقعیت نهفته است که داراییهای ثابت بسیاری از مؤسسات اقتصادی ژاپن نماینده ذخیره مخفی بسیار مهمی است، و در نتیجه بهترین تضمین برای وامهای بانکی به شما می رود.

به دلیل افزایش شدید ارزش زمین، بویژه در سال 1973 (9/33%) و 1974 (7/34%) ، ارزش داراییهای ثابت در ترازنامه اکثر مؤسسات اقتصادی ژاپن به نحو  قابل توجهی کمتر از میزان اکثر مؤسسات اقتصادی ژاپن به نحو قابل توجهی کمتر از میزان واقعی تخمین زده شده است. لازم به یاآوری است که شاخص قیمت زمین صنعتی، طبق گزارش بانک ژاپن، یک بار در فاصله سالهای  1972ئ 1968، و بار دیگر سه سال بعد در فاصله سالهای 1972و 1974 دوبرابر شده است.

براساس تحقیقی که در مؤسسات بزرگ کلیه بخشها به عمل آمده، ارزش واقعی زمین در سال 1973، 44.6 برابر بیشتر از ارزش مندج در ترازنامه تخمین زده می شود. با توجه به این نکته، نسبت دارایی کل/وجوه خاص از 15.3% به 44.9% می رسد، که 4.3% آن از تبدیل داراییهای قابل استهلاک به داراییهای غیر منقول و ارزیابی دوباره آنها به همان شیوه ناشی می شود.