من از دید گاه خود صلح را آشتی همدیگر پذیری برادر ی دوستی تعبیر می نمایم چرا که همین صلح است که

فرهنگ ها را ملت ها استقلال ها را و جامعه جهانی را زنده نگه داشته ودر پرتوی همین صلح است که انسان ها همدیگر را می پذیرند و به هم احترام قایل شده وحقوق یک دیگر را رعایت می نمایند

و منبع اصلی صلح را می توان اسلام نام برد چرا که همین اسلام بوده که انسان ها را به صلح تشویق وبعد همین یکنا نه پرستی عامل دیگر صلح است

چرا که وقتی انسان ها یک خدا را بپرستند بنا براین همین ریشه های صلح را در وجودشان پرا کنده می سازد ولی لز سویی دیگر اسلام تنها دلیل صلح نمی باشد چرا که برای بعضی ها ممکن است این سوال پیش آید که تمام جهان را اسلام در بر ندارد بلکه تنها بخشی از فیصدی را اسلام در بر دارد پس می توان آن را به شیوه های دیگر نیز تعبیر نمود به گونه مثال گفت که صلح تفکریست که از ابتدای زنده گی با انسان همراه است چرا که این خوده انسان ها هستند

 

که صلح را از خود بروز می دهند و آن را قانون زنده گی می داند چرا که یک جامعه را نمی توان بدون صلح تصور نمود به این دلیل که توازن جامعه بر هم خواهد خورد پس باید یاد آوری نمود که هر شخص که در اجتماع امروزی زنده گی می نماید

با ید از قواعد اجتماعی پیروی نماید که از دید گاه من رکن اساسی این قاعد را با ید صلح نامید در حالی که این قواعد بر ستون های فرعی دیگری استوار است و کمتر می توان صلح را در آن صهیم ساخت چرا که روزانه مردم در سایه وان صلح زنده گی می نمایند و کمتر متوجه این قانون جامعه ساز می شوند چرا که فاصله کمی را می توان بین ایشان مشاهده نمود.