انسان اشرف مخلوقات می باشد.واز حیوانا ت برتر دانسته است .ونیاز به تعلیم وتربیه دارد.ولی حیوانات مانند انسان ها ضرورت ندارند.نوزادیاآدمی از همان زمانیکه قدم به دنیا می گذارد.باید شروع به آموختن یادگیری کند ووالدین در تربیت وعلم ودانش آنها نقش بسزای دارند.وبه مرور زمان اعضای خانواده وروش زندگی کردن را میشناسدوسخن گفتن وراه رفتن را یاد می گیرد.وسخن گفتن یک مکان خاصی وجود ندارد می تواند.در هر جا سخن بگوید.وبا دیگران معاشرت داشته باشد.

ومشکلات زندگی خودرا حل کند.ونیاز های روزانه خودرا رفع کند.ومامی توانیم معلومات از دیگران ومعلومات به دیگران آموزش دهیم .وتجربه کسب کنیم .ومیتواند در بین جامعه رفته انسان راببیند.واز آنها معلومات کسب کند.کسب معلومات در زندگی روزمره ودر اجتماع نقش مهمی را ایفاء می کند.وما همیشه یک شخص فعال در جامعه باقی می مانیم .برای درک واهمیت آموزش ،فردی راتصور کنیم .که برای یک مدت کوتاهی به کشور های دیگر سفر کردیم ومدت زیادی را در آنجا سپری کردیم .

ولی باز دوباره به کشور خود بر می گردیم .از نرخ مواد خوراکه ومیوه جات وپوشاک اطلاعی نداریم .ودر مسایل اجتماعی ،اقتصادی،فرهنگی ،ورفتار مردم آگاهی نداریم .وبرای ما همه چیز بیگانه میباشد.چون زمان که در کشور نبوده تغیرات وتحولات زیادی روخ داده است .تما مااطلاعاتی که در طول زندگی کس می کنیم.هر کدام از اهمیت خاصی در زندگی دارد.وباید انسان تلاش کند.وزحمت بکشد.وبه مقصد برسد.

اطلاعات ،نیاز ها،امکانات خویش رادر نظر بگیرد.وبرای هر کاری پلان وبرنامه ریزی وهدف داشته باشد کار امروز خودرا به فردا مگذارد.ما می توانیم که برای اینکه در جامعه ودر خانواد سر شناس ومعلومات اضافه شود.ما می توانیم ازکتاب ،مجله،اینترنیت،رادیو،وحرفه های نجاری ،خیاطی،قالین بافی استفاده کنیم .برای آموختن دانش ومهارت زمان مکان وسن خاصی ندارد.ودرزمان های پیش جای خاصی برای آموزش نبود.

وفرزندان در خانه واجتماع شیوه ها ومهارت ها را یاد می گرفتند.بعد ازاینکه خط ومهارت نگارش تعدادکمی در اختیار داشتند.وبه تحصیل پرداختند.ومکتب جای تعصیل وآموزش وتربیت می باشد.وشاگردان با اخلاق وخلاق می شوند.وباجر أت می شوند.ومی تواند ادامه تعصیل وبه پوهنتون هادرس ها ی خودرا ادامه دهند.انسان فرق نمی کند.در هر کجا باشد.ویادر هر سند وسالی پیر ویا جوان باشد.تنها علاقه مهم میباشدآموختن علم فرق نمی کند.در هر سن وزمان ومکا ن.