جاده های تاریک زنده گی
زنده گی عاری از پستی و بلندی ها نیست.زنده گی سر شار از رنج ها، درد ها، مشکلات و همچنان خوشی ها  است. گاهی آنقدر خوش هستیم که مثل گل ها میشکفیم  و بعضی وقت ها هم آنقدر خسته ایم، غم و مشکلات داریم که نبودن در این دنیا را آرزو میکنیم.اما شاید هم بشود در جاده تاریک، زنده گی داشته باشیم اگر بشود که در این جاده تاریک زنده گی کنیم نیاز به همراهی خوب داریم. کاش بشود همیشه در جاده های تاریک هم پایی با مهربان، باوفا، با مروت و صادق در کنار مان داشته باشیم تا حس تنهایی نکنیم.

کاش بشود که هیچ وقت قسمت تاریک وجود نداشته باشد تا ما مجبور نشویم به سمت و سوی آن برویم در جاد های تاریک فسمت ما را واژه های غمناک، دلتنگی، بی کسی و تنهایی همراه میکند که حمل این واژه ها آنقدر سنگین است که در انتهای آن باعث خمیده گی ما میشود کاش بشود که این جاده های تاریک وغم ساز نصیب هیچ کس نشود.

در جاده تاریک زنده گی نای رفتنی وجود ندارد  و آنقدر خسته میشوی که گویی چون فرهاد کوهی را شکستی باشی لیکن زنده گی آنقدر ارزش دارد که تو بخاطر پستی و بلندی هایش بخواهی از قسمت تاریک آن بگذری. د ر جاده تاریک چنان ضربه هاب متحمل میشویم که شاید نتوانیم در زنده گی زیبا و دلنشین هم  جبران کنیم قسمت تاریک جاده همان فاصله های بین قلب ها باشد

بعضی ها به این عقیده هستند که زنده گی رابطه مستیم با مشکلات و درد ها دارد. فکر کنم همین قسمی باشد چون تارنجی نباشد گنجی تا وقتی سعی و تلاش نکنیم زحمت نکشیم کامیابی بدست نمی آوریم و همین قسم تا اینکه از جاده های تاریک زنده گی مان نگذریم راهی برای رفتن در داخل جاده های روشن نیست  زنده گی در دستان خود شخص نیست یعنی نمیتوانید که تعیین کند که از کدام جاده ها باید بگذرد خوش باشد و یا هم غمگین.
جاده های تاریک زنده همان گودالی است که در عمق بحر حفر شده که ماهی در آن اسیر میشود و راه نجات آن ایمان به زنده بودن و زنده گی است

انسانها باید این دو را بپذیرند چون تا جاده تاریکی نباشد جاده روشنی نیست و به زنده گی خود ایمان داشته باشیم که میتوانیم به ساده گی از جاده های تاریک بگذریم تا وقتی جاده ای تاریک و روشن نباشد زنده گی هم نیست چون زنده گی بر اسر این دو یعنی بعضی اوقات خوشی و بعضی وقت ها هم غم استوار است هیچ انسانی نیست که همیشه در زنده گی خوش باشد و هم غمگین چون هم خوشی انسان را بقل میکند و هم غم