در سایه خود شناسی در خواهیم یافت که شما تنها نیستیدوشما باور کنید واحساس کنید که در متن زندگی هستید واین زندگی نیست که شما را تغیر یا تحت تاثیر قرار دهد،بلکه شماید که زندگی را درد ستان خود می سازید وبه آنها مسیر وخط مشر می بخشید.
این را بدانید زمین را که بر روی آن هستید مقدس است.تمام مخلوقات اعم از نیروهای زندگی ومعجزات آنها برای شما است وبا شما زندگی می کند.لذا خواسته وآرزو هاهر آنچی را که می طلبید به شما خواهد داد
اگر بگویم که ترس چندین نوع نقطه شوم دارد مرا به تمسخر نگیرید.بلی،حسادت،نفرت،کین وافکار ناشایست فرزندان نا خلف ترس هستند.با این افکار که ترس خود مقبوح است وزاده های آن نیز منزجرتر از خود آن ،آیا باز هم اجازه میدهیید که ترس شمارا هدایت کند؟نیازی نیست که از ترس تبعیت نمائیم.خداوند(ج)ترس را به ما نداده است.در حالیکه ما خود ترس را یافته وزاده های آن راکه حاصل بینش ماست در خود پدید آوردیم و حاکم زندگی مان کردیم.خداوند(ج)به ما محبت،آشتی،صلح،نیرو،قدرت،اراده را بخشیده است.
پس آیا تصور نمی کنید که اگر ما به سلاح محبت وآشتی وایمان واراده مجهزگردیم ،از پس ترس بر می آئیم؟
زندگی تواما با آرامش وصلح ودوستی است.نعماتی که در هر فصول عاید مان می گردد،دنیائی که با فعل وانفعالات خود وگوناگونش زندگی را برای ما مهیا میسازد،آیا نشانه از صلح ومحبت نیستند.زمینی که پر از مواد مسموم کننده می شود باز مبارزه را پیش می گیرد،درختی که در شوره زار می روید،ستیزمی کند وریشه اش را به جای خشکاندن تا عمق زمین برایی یافتن آب هدایت می کند ،پس چرا ما انسان ها این گونه نباشیم.
ما که شعور داریم واز آن فرمان می بریم ،چرا مردانه وبا اراده در برابر مشکلات دوام نیاوریم؟
خداون(ج)در تمام دستورات مدون خویش تنها از صلح ودوستی ومحبت حرف زده وبشارت خود را برای صاحبان محبت وعلاقه وعشق داده است.حال چرا ما در برابر این همه جوانب ارزنده زندگی ،ترس وزاده های نا خلف آنرا بر خود مستولی سازیم؟
