آری ! رحمت او شامل حیوانات هم می شد. مگر خداوند یکی از پیامبران گذشته را به خاطر مورچه ها مورد سرزنش قرار نداده بود؟ این پیامبر، آگاهانه و ناآگاهانه خانه مورجه ها را آتش زد و در پی آن خداوند او را توبیخ کرد و بر حذر داشت. حال ، آیا ممکن است ، خود رسول اکرم (ص) که این حادثه را برای مه نقل کرده است ، به شکل دیگری رفتار کند؟
و بعد ها از میان امتش شخصیت هایی ظهور کرد که ملقب به زیر پا نکردن مورچه شدند و در مدحشان گفته می شود که او (حتی مورچه را آزار نمی دهد!) زیرا به هنگام راه رفتن به پاهایشان زنگ می بستند تا حشرات با شنیدن صدای زنگ دور شوند و پایمال نگردند!
اما خدای من! این چه نمونه عمیق و جهان شمولی از شفقت و مرحمت است؟ آری! از دایره رحمت پیامبر اکرم (ص) حتی مورچه ها نیز استثنا نشده اند، آیا این انسانهایی که حتی مورچه را زیر پا نگرفته اند، می توانند به دیگران ظلم کنند؟ نخیر! امکان ندارد که اینها آگاهانه و قصداٌ حق تلفی کنند! ابن عباس گفته است:(با رسول خدا جایی می رفتیم ، شخصی گوسفندی را به قصد قربانی بسته بودو در جلو چشم گوسفند ، کاردش را تیز مکرد. رسول خدا خطاب به این شخص گفت( آیا می خواهی آن را چندین بار بکشی؟)
عبدالله بن مسعود و یعلی بن مره گفته است :(رسول خدا با چند تن از اصحابشان ، شتر بسیار نحیف و لاغری را دیدند. شتر ، با دیدنرسول خدا شروع به اشک ریختن کرد ، آن حضرت فوراٌ نزد شتر رفت و مدتی در آنجا ماند ، سپس صاحب شتر را فرا خواند و در مورد وراقبت خوب از شتر ، به شدت به او هشدار داد.)
شفقت و مرحمت رسول اکرم (ص) بسیار گسترده تر و فراگیر تر از دوستی و شفقتی است که در روزگاران ما مدعیان( دوستی با انسان) شعارش را سر می دهند. او به خوبی توانست این رحمت جهان شمولش را از هر گونه افراط و تفریط محافظت کند و در سایه فطانت فراگیرش، هرگز گرفتار افراط و تفریط نگردد
.
آری ، پیامبر بزرگوار اسلام به حدی که خود را هلاک کند، انسانها را دوست داشت. قرآن کریم در اشاره به همین امر، گاه گاهی او را تعدیل میکرد، آنجا که فرموده است: (با این اندیشه که آنها به قرآن ایمان نمی آورند، نزدیک است خود را هلاک کنی.) مگر از آن لحظه ای که نسیم نبوت در دور او به پیچیدن آغاز کرد، او خود را در غاری حبس نکرده بود؟ وحی، برای بار نخست در آنجا به او نازل شد. پس باید گفت:او انسان را دوست داشت و در همین راه خود را نذر کرده بود
.
