حسود بدبخت ترین فرد جامعه است ، حسادت بدترین عیبی است که در میان عادت های زشت و اخلاق نا پسند دارای چندین ضرر جبران ناپذیر میباشد شخص حسود همواره از جاه و مقام ، زر و زور و موفقیت های دیگران در زندگی رنج میبرد و از آنچه سایرین دارند و خود از داشتن آن محروم است و در آرزوی داشتن آن است دچار تنگ نظری و گرفتار به بد خواهی میشود و سرخوردگی گریبان گیر وی میگردد و منزوی میشود و هرگز در شاهراه اهداف خویش به پیش نخواهد رفت .
حس حسادت زیبایی ها را زشت جلوه میدهد ، کامیابی ها را با مقایسه به بهترین ها شکست میپندارد و حسود را به سخن چینی ، غیبت و بدگوئی در مورد دیگران وادار میسازد تا بدین وسیله از شکست دیگران بتواند خود را مطرح سازد و گره از عقده های حقارت خویش باز نماید و به اقناع نفس بپردازد.
حسادت زادهٔ کوتاه فکری ، اندیشه خام ، تنگ نظری ، عقده حقارت بوده و ممکن است از محرومیت ها و سرخوردگی های دوران طفولیت گریبان گیر انسان گردد .گرچه بسیاری از اشخاص از بسیاری از امکانات رفاه زندگی و نعمات بهزیستی محروم هستند ولی این نقیصه را با متانت و همت بلند با نیروی صبر و قناعت و امید به پیروزی های آینده دفع نموده و با خوش بینی و حسن نیت به زندگی و اشخاص و افراد و مسائل حیاتی خویش راهپیمای کاروان پیشر فت در شاهرای کامیابی و کامگاری بسوی سر منزل سعادت و خوشبختی دانسته به پیش میروند و هرگز اسیر حسادت نمیشوند .
انسان های آگاه به سلسله مراتب در آفرینش معتقد اند چون زندگی و خلقت به نردبانی میماند که هر کسی در یکی از پلکان های آن قرار داده و امید وارست که تصمیم را توان میبخشد تا این پله های رفعت را بپیماید و آدمی را به بلند ترین پله برساند.
