مرا از دوستان دارد جدا دل

ندانم تا چه دارد مدعا دل

زلیخا روی یوسف دیده میگفت

محبت کاه باشد کهربا دل

تو هم بی ما بکوی یار گردی

آلهی خون شوی ای بیوفا دل

صبوری از دل عاشق مجوئید

کجا صبرو کجا عاشق کجا دل

نداری رحم بر جان من ای شوخ

ندانم در برت سنگ است یا دل

غلط باشد که من خود را بگویم

چرا دادم بسیار بیوفا دل

ملامت نیستم نادیده بودم

مرا افگند آخر در بلا دل

ز بس آزردم از اهل زمانه

سواگر دیده است از ما سوا دل

غم جانان چو بامن آشنا شد

بمن شد مخفیا نا آشنا دل