از انی می گویم که خواندن و نوشتن را به من اموزانده است، مرا چشمی روشن عطاء کرده است. چشمی که با آن همه ئ تاریکی ها و جهالت اطرافم را کنون روشن و نورانی می بینم.
راستی به چنین بخشنده ای باید گفت: دوستت دارم،تویی که روشنگر راه و ارام بخش و جان منی. معلم گوهر جان شکوفا است. وقتی به سوی اسمان ها نگاهی می اندازم به درخشش ستاره های،در درخشش چشمانت گم می شوم و وقتی به سوی افتاب نظری می اندازم: شمایل استادم را در مقابل خورشید در میابم.
معلم عزیزم٬ تو را دوست دارم که اسمان و خورشید منی، همیشه این تویی که در فکر و اندیشه ام پویا و زنده ای.
علم چراغ راه و مشعل فروزان هر محفل است و اما بی حضور نور این معلم همه جا سایه و تاریک است، افق اینده انگاه درخشان می شود که چهره در چهره ئ ایینه ئ روشن رخسار معلم بدوزیم. انکه اندیشیدنرا به من اموخت معلم است؛ درود باد بر این چنین انسانی که نور افشانی اش چراغ راه اینده ئ من است، چشم در دیده ئ معلم دوختن نگاه کردن به خورشید است و من که کودک ضعیفی در دامان تو بودم اکنون پهلوانی شده و از برکت وجود تو به وطن خویش خدمت می کنم.
دریا را دوست دارم که ژرفای اندیشه ئ تو را در خود غرق ساخته است، خورشید را دوست دارم که گرمای مهر تو را دارد و بر ماه عاشقم چرا که ایینه ئ شمایل توست. دیده از تو گرفتن چه سخت است و هر چه اسمانها را رصد می کنم هیچ ستاره ای را به درخشش تو نمی توانم بیابم٬ ولی در هر حال سپاسگذارم که خداوند تو را در زندگی مان گنجانده است.
برای خواندن مطالب قبلی فلم انکس لیسه ملکه جلالی میتوانید پیوند زیر را دنبال نماید:
http://www.filmannex.com/MalakeJalaliSchool/blog_post
