با شروع هر سال روحی تازه یی بر جهان هستی دمیده میشود و طبیعت بار دیگر لبخند زده و عطرو بوی زنده گی را به جهان می بخشد وبا چهره سبز تخم امید را به دل ها می افشاند٬ وبا زبان بی زبانیش فریاد زده این را می رساند که زنده گی ادامه دارد وهنوز هم برای شروع دیر نشده بلکه راهی برایجبران گذشته در آینده وجود دارد.اما چگونه می توان جبران گذشته را کرد؟

بسیاری از ما دوست داریم فرصتهای عمرمان را به خوبی سپری کنیم، پر بار ترین لحظات را در زنده گی تجربه کنیم و بهترین نتایج و پیامد ها را برایخود رقم بزنیم، اما چگونه؟

نخستین جوابی که به ذهن بسیاری خطور می کند اینست که فقط برنامه ریزی می تواند انسان را به اهداف برساند اما باید گفت چنین نیست که تصور میکنیم، زیرا قبل وبعد آن امور مهم دیگری قرار می گیرد که اگر به آن ها در کنار برنامه ریزی توجه نشود، هر گز به یک نتیجه مطلوب نخواهیم رسید، به همین دلیل است که بسیاری از برنامه ریزی زیاد و عملی نشدن آن شاکی اند و احساس در ماندگی می کنند.

نخستین امری که باید به آن توجه شود اینست که زنده گی را به آخرت مان ربط دهیم، به این معنا که زنده گی جاودانه آخرت را به چند صبا عمر امروز نفروشیم، در حقیقت زمانی که اکنون در دست داریم، بهار زنده گیست و برنامه های که برای آن داریم زرع فرصتهاست که اگردرست وبه موقع کشت شود و به خوبی مراقبت گردد،در روز نیاز مندی ثمر خواهد داد و زنده گی آن جهان مان را پر بار خواهد بود.

نکته دیگر این که باید هدف روشن و واضح داشته باشیم، این باعث می شود که با وجود مشکلاتوبحران های که سرراهمان قرار می گیرد، به وسیله فکر کردن به هدف مان راه را بر خود باز کردهو به مقصد برسیم.

دیگر این که بدانیم در برابر اوقاتی که خداوند برای ما ارزانی داشته و آن را در اختیار مان قرار داده است مسؤلیت داریم،همان طوری که در برابر دیگر عملکرد های مان باید در حضورش پاسخ دهیم، در برابر لحظه لحظه یی که بیهوده وبدون هدف سپرینمودیم نیز پاسخگو هستیم.

بناً فرصتی را که اکنون در دست داریم و زنده هستیم، یک مهلت برای جبران گذشته به بهترین شکل ممکن می باشد، زیرا زمان به سرعت در حال گذرست و امروز که از دست رفت دوباره بر نمی گردد.وهمینطور اشخاصی که امروز نامشان در تاریخ ثبت،واز دست آورد های شان به نحو احسن تقدیر وتمجید می شود،اینست که اوقات شان را وقف مسایل بیهوده وبی مورد نکرده، بلکه به فکر این بودهاند که چه راهکار های را در پیش گیرند تا باعث افتخار خاک خویش شده ونام نیکی را از خود بجای گذارند.

وامروزه که ما در قرن بیست ویکم قرار داریم وعصر عصر تکنالوژیست و کشورهای جهان به اوج خود رسیده اند.

علت اینست که اوقات شان را وقف اختراعات،کشفیات و فن آوری های جدید کردند ونمونه اش راهم همین اینترنت گفته می توانیم که جهان را مانند قریه ای ساخته که همه باهم در ارطبات اند،واز مزایای آن مستفید می باشند. پس بیایم از زمان در دست داشتهمان بهترین استفاده را ببریم وبه اوج برسیم.

برای خواندن مطالب قبلی فلم انکس لیسه امیر علی شیر نوایی میتوانید پیوند زیر را دنبال نماید:

http://www.filmannex.com/AmirAliSherNawaie/blog_post

رابعه سلطانی