تقریبآدر حدود شش ماه است که مردم افغانستان به یک وضیعت دشواری اقتصادی ،روانی واجتماعی قرار گرفته اند که این حالت سرتاسر افغانستان را فراء گرفته است از شروع پروسه انتخابات مردم و هموطنان ما را از هر گونه فعالیت و کار باز داشته که این حالت به درازا کشانیده شده که تا امروز بسیاری از مردم به حالت فقر و بیکاری سردرگمی بسر میبرند.
از مرحله اول تا مرحله دوم مدت بسیار زیادی را در بر گرفته که تا کنون نیز نتایج آن نا معلوم و گنگ میباشند.چنانچه مردم شجاع افغان در مرحله اول با وجود تهدید های فراوان از سوی مخالفین دولت و آشوبگران قرار گرفته و ملت آگاه و با شعور افغانستان توانستند با شکستن موانع و مخالفت های آنها با جرآت و سر بلندی به پای صندق های رای دهی رفتند و به کاندیدمورد نظر خود رای دادند اما متآسفانه این کار و زحمت آنها نه تنها که پاسخ مثبتی برای آنها نداد بلکی چندین تن از آنها در ولسوالی کشک رباط سنگی انگشتان خود را از دست دادند که بز دلان خدا نترس در همان شب یازده تن از هموطنان بی گناه مارا بخاطر استفاده از حقی که هم شریعت و هم قانون برای شان داده است با قطع نمودن انگشتان شان توسط مزدوران بیگانه جزا سنگین و فراموش نشدنی به آنهادادند.
و بلاخره در این دوره هیچ یک از کاندیدا نتوانستند پنچاه جمع یک را از آن خود کنند. که این کار انتخابت را به دور دوم کشانید که باز هم با وجود تمامی این مشکلات و ممانعت ها مردم غیور افغان حاضر به انداختن رای خویش بداخل صندق های رای دهی شدند .
که باز هم نتایج آن تا حال بصورت قطعی معلوم نشده و نتایج قسمی آن هم نیز برای بعضی از مردم قناعت بخش نیست و این نتایج اختلافاتی را در بین طرفداران این کاندیدا و خود کاندیدا بوجود آورده است و ادعا دارند که یک سلسله تقلب ها و تخطی ها در روزهای رای دهی صورت گرفته است که حالا نتایج آن قابل قبول و پذیرش برای آنها نمیباشد.
اما ریس جمهور در این شرایط اساس و دشوار سکوت را انتخاب نموده و در گوشه دور از مشکلات و جنجال ها نشسته و بجای اینکه راه حلی بر این کار پیدا کند نظاره میکندو بس.
و از زندگی و مشکلات مردم و جامعه آگاه نیست که بسر این اشخاص بیچاره و فقیر شب وروز چگونه سپری میشود ؟آیا پولی برای خرید یک نان خشک خود دارند یا نه؟
چنانچه در این مدت طولانی و این چند ماه اخیر شرایط زندگی برای مردم افغان بخصوص قشر فقیر جامعه خیلی دشوار و ناگوار شده است که فقر وبیکاری دامنگیر همه افغانها ومردم افغانستان شده است که حتی در بعضی از خانه ها بخاطر یک توته نان خشک وسایل و لوازم خانه خود را به مرور زمان میفروشند.
کی پاسخی به تمام این عوامل و وضیعت این مردم بیچاره و فقیررا میدهد؟ کی برای شان تضمین بهتر شدن آینده انها و اولاد شان را میدهد؟ هیچ یکی از مقام های بلند پایه دولت به فکر زنده گی و اینکه شب و روز این قشر از جامعه چگونه میگذرد، نیست
