در زمانی بسیار دور حکیمی بس خردمند و آگاه بود. شخصی به حکیم گفت:ای حکیم از تو سوالی دارم؟
حکیم گفت:بپرس اگر جوابش بدانم از تو دریغ نخواهم کرد .
شخص گفت: به من چیزی بگو که در شادترین لحظات زندگی غمگینم کند و در غمگین ترین لحظات شادم کند!
حکیم گفت: این نیز بگذرد
دنیا بسیار بی ثبات است هیچ کس٬هیچ چیز و هیچ حالی برای همیشه پایدار نیست مگر ذات لایزال .
پس چرا به این دنیای فانی دل ببندیم ؟ یا خود را به گناه آلوده کنیم ؛دنیا محل گذر است .برای هیچ کس بقا نکرده و برای منو تو نیز نخواهد کرد . پس چرا بخاطر لذات ناچیز و موقت دنیوی زیبایی ها و لذایذ دنیای ابدی خود را از دست دهیم .
آیا این در حقیقت تبادله قطره با دریا نیست ؟
