سرزمین من

کشورعزیز و پرافتخارما افغانستان سرزمین علم وفرهنگ است. این سرزمین مهد پرورش دانشمندان,شاعران,نویسنده گان وهنرمندان بزرگ ووارسته به شمار میرود. افغان ها مردمانی اند که به علم وادب,استعداد وهنرومهمان نوازی شهرت دارند. شهرهای بزرگ و تاریخی این سرزمین چون:بلخ{ام البلاد},هرات{هری},غزنی{غزنه},غور وغیره

 روزگاری بزرگترین مراکز اساسی تعلیم وتعلم,حکمت و هنر وسیاست بوده اند.باظهور دین مقدس اسلام زمینه برای گسترش فرهنگ در کشور ما بیشتر فراهم شد. زیرا قرآن مجید, این بزرگترین کتاب آسمانی راه را برای دسترسی به درس و تعلم بیشتر و روشنتر کرد. می بینیم که مشهورترین شاعران و دانشمندانی چون:

ابوعلی سینای بلخی,مولاناجلال الدین محمد بلخی,رابعه بلخی,سیدجمال الدین افغان,عنصری بلخی,مولاناعبدالرحمن جامی,رحمان بابا,مخفی بدخشی,خواجه عبدالله انصاری,عایشه درانی,سنایی غزنوی,دقیقی بلخی,خوشحال خان ختک,لیلا صراحت روشنی,ماگه رحمانی و صدها تن دیگر از این بزرگان, شعر عرفانی را به حد اعلای آن رسانیده وآثار گرانبها و ارزشمندی در تاریخ وفرهنگ سرزمین علم پرور ما به جا گذاشته اند.

 این آثار به زبان های مختلف دنیا ترجمه شده اند, از آن جمله می توان از کتاب الشفا و قانون شیخ ابوعلی سینی بلخی و مثنوی معنوی مولانا جلاالدین محمد بلخی به گونه مثال نام برد که بسیاری از دانشمندان بزرگ جهان از آثار این بزرگ مردان استفاده کرده اند. مولانا شاعر همه زمان ها و زمین هاست و از اقیانوس اندیشه ی او همگان سیراب میشوند. همین افتخارات,زیبایی ها و دلکش بودن زبان دریست که شاعران زیادی کلمه ی دری را در اشعار خود به کار برده اند. 

صفات روی تو آسان بود مرا گفتن

گهی به لفظ دری و گهی به شعر دری

{ناصر خسرو بلخی}