جای که تمام عمر را برای دیدن افتاب میگذاریم در انتظار یار واعی یار ای که در تنها افتاب انرا به خاطر مان میاورد ودر خاطرات مان زنده نگه میدارد عمر مثل باد برق میگذرد اما ما هرگز از از تما شای افتاب خسته نمیشویم برای همیشه


وبلاخره خود دست به کار میشویم برای رسین به الماس درخینده اسمان زینه ای را وسیله قرار میدهیم در حالیکه میداینم محال است این رویای کذبان اما برای بدست اوردن با عاشقانه جنگید


افتاب روح بخش که در هنگام طلوع زمین را زنده میگردان گل های زیبای نرگس را میخنداندو زمین را مثل تازه عروسی زینت میدهد ودانه های مروارید را برا عروسان چمن میپوشاند

به غروب خورشید امیدها از بین میروند زیرا در زندگی بسیار از غروب ها طلوعی نداردوجز از ابر ها سیاه اسمان چیزی دیگر به چشم نمیخورد واین نوع تفکر به نتیجه ای غیر از نا امیدی ختم نمیشود وتنها کوچه ها بمبت اند که میمانند


یک اغاز نوع با طلوع افتاب امید های تازای جان میگیرندو زنده میشوند یک شناخت نوع با یک دید متفاوت به اطراف مان جای که در ان عملی تکراری نباشد با چیزهای جدید اشنا شویم
ا

افتاب بهترین یار در هنگام درد رنج زیرا غروب ان انسان را ناراحت وطلوعش انسان را شاد میسازد به گونه ای که افتاب چهرهیار را برای ما مجسم میکند یاری با چحرهای درخ درخشان




افتابی که برای اینکه ما امیدی داشته باشیم از پشت سربازان اسمان طلوع میکند سرابازانی که همواره میخواهند تا مانع طلوع افتاب شوند زیرا انوقت همه با جای دیدن به انها به دخشنده اسمان مینگرند


وطلوعی که این چنین غروب زیبا به دنبال دارد یک غروب دل انگیز وبه یاد ماندنی غروبی که خاطرات زیادی را زنده نگه میدارد تا از یاد نبریم که از کجا به کجه ریسدیم خاطرات شیرین ویا تلخ