ای هرات ای منبـع علم و فضیلت گستری
ای شده نام تــو نامـــــی در نـــوابغ پــــــروری
شرق را بر غرب اگر باشد کمال و امتیاز
دارد از تو آن کمـــــال و امتیـــاز و برتـــــــری
گر بود بــــلخ گزین را حرمـــــت ام البـــلاد
برتــو می‌نــــازد کــه دارد افتخــــار مـــــــادری
گر عـــروس غــزنه را زیـــور بیاراید جمـــال
صد جهــان زیــور، جمالت را بــود بـی زیوری
در کمال و دانـــــش و اخــــــلاق و آییـــــن ادب
شهـــرتت باشــد فروزان تر ز مهــــر خـــــاوری
کس نبـــود آگــاه از لفظ دری در رشـــت و ری
بــــود بـــازار تـــــو گـــــرم آنگـــــــاه از دُرّ دری
در خط وتذهیب ومعماری و موسیقی و شعــر
در خراسان کهن صدسال بودت ســــروری
شاد بادا روح انصـــاری کـــه در کازرگهــــــت
کرد عمری جامـــــه‌ی پرهیزگــــاری گـازری
یاد آن روزی که رازی داشت در دانشگـــهت
تکیه بر اوج معارف ، راز دانش گستـــری
قهرمانی چون نوایی را تو پروردی ز مهـــــــــر
قهرمان جنگ نه ، ســــالار دانش پــــــــروری
مادر گیتــــــی نـــــزاده و نــــزایــد بعـد از این
همچو بهزادت مهین استاد در صورتگــــــــری
افتخار شرق جامی تا چشید از جام تــــــــــو
