آزادی حق هر موجود زنده(انسان، حیوان) است . آزاد بودن وآزاد زنده گی کردن را همه افراد وهمه حیوانات دوست دارند. چنان که لذت اش برای شان از خوردن بهترین غذا ها وبهترین نوشیدنی ها بیشتر است. خداوند(ج) بشر را آزاد آفرید وآزاد زنده گی کردن را حق او می داند وبه آن تاکید زیاد نموده است وهیچ کس حق ندارد که آنرا زیر پا نماید وبه آن احترام نگذارد زیرا چنین کار مخالف شریعت اسلامی می باشد
آزادی برای هر انسان فرض است اما مطابق دین مبین اسلام وداخل چوکات، یعنی آزادی بیان به معنی نیست که انسان هر کاری را که میل اش است انجام بدهد خواه خوب باشد خواه بد، خواه مفید باشد خواه مضر. بلکه این آزادی دارای حد وحدودی است که هر کس مکلف است که آنرا رعایت نماید. زیرا اگر انسان هر کاری را که دل اش می خواهد انجام دهد اکر خوب ومفید باشد که بهتر، واگر بد ومضر باشد باعث بی نظمی وفساد در جامعه گردیده وبالای افراد دیگر نیز تاثیر بد می نماید. که در این حالت از حد آزادی بیان تجاوز می نماید. وآزادی را زیر سؤال قرار می دهد. در حقیقت این طور افراد قدر آزادی بیان را ندانسته وآنرا بی ارزش جلوه می نمایند
حتی یک حیوان نیز به آزادی ارزش قایل است وقدر آنرا می داند وهیچ وقت از حد آن تجاوز نمی نماید. طوریکه همه ما وشما مشاهده می کنیم که هر وقت به یک پرنده نزدیک شویم آن پرنده با ترس زیاد خیلی زود پرواز می نماید وفرار می کند وهیچ وقت قید وبند را برایش نمی خواهد گرچه آن بندی اش در یک قفس زیبا ومجهز باشد. همیشه آزادی را نسبت به یک قفس زیبا وآسوده بهتر جلوه می دهد وبه آن ارزش می دهد
.هیچ کس حق ندارد که از آزادی که به وی داده میشود سوء استفاده نماید ویا آزادی دیگران را از آنها بگیرند یعنی انسان یا حیوانی را بدون کدام علت در قید خویش داشته باشد .
