امروز دلم تنگ شده وسخت غمگین و پریشانم. دلم می خواهد گریه کنم تا صدایم را همه گی بشنوند اما جوابی برای سوالهای شان که می پرسند چرا گریه می کنی؟ ندارم. چون خودم علت این دلتنگی هم را به خوبی نمی دانم. اصلاً علت این دل تنگی چیست؟ آیا این نا امنی وخونریزی کشور است که به دلم چنگ انداخته و مرا وادار به غم می نماید؟ آیا این بی نظمی جامعه است که از آن رنج می برم؟ آیا این در بدری مردم وملت است که مرا آزار می دهد؟ نمی دانم، کدام یک از این مشکلات را، نام ببرم وعلت اصلی دلتنگی ام را بدانم
.
کی می شود که دل ام شاد وخرم باشد در حالی که هر لحظه خبر کشته وشهید شدن هموطنان ام اعم از اطفال، جوانان، مردان وزنان را می شنوم. تمام شان به علت های گونا گونی مانند انفجار ماین، اختطاف، ترور وغیره جان شیرین شان بی گناه قربان می شود. واین کار یک روز ، دو روز نیست بلکه فعلاً دوامدار شده وهرکس با ترس وحراس از خانه اش بیرون می آید وبه امید این است که دوباره به خانه اش برگردد
.اما حالا وضعیت طوری است که هر کس که از خانه اش بیرون شد خدا خبر که دیگر دوباره به خانه بر می گردد یاخیر؟ طفلکی عصر در انتظار پدرش نشسته است با صد امید وآرزو تا که پدرش آمده وتمام کارهای را که در این روز یاد گرفته برایش بگوید اما این انتظارش پایان نمی پذیرد چرا که آن پدری که صبح از خانه برای بدست آوردن لقمه ی نانی بیرون رفت دیگر بر نمی گردد. طفلک همش می پرسد پدرم چرا نیامد؟ کسی نیست که او را بفهماند وبرایش بگوید که پدرت دیگر بر نمی گردد او در اثر یک ماین در کنارجاده شهید شده است. چرا که آن طفل نمی فهمد فقط می گوید پدرمئ را می خواهم وهمش به این انتظار است که کی پدرش بر می گردد
.خدا! یا این چه وضعیتی است که ما داریم همش جنگ وخونریزی. این حالت تمام ما را دلتنگ کرده که این دلتنگی به افسرده گی کشیده است ودیگر توان هیچ کاری را برای ما نگذاشته است. مردم این همه صبر در برابر این نا امنی ها ندارند و اکثر شان در حال مهاجرت یا اصلاً درحال فرار به ممالک دیگر جهان هستند. خدا یا خودت گفتی هر وقتی که بنده ام دلتنگ ودل گرفته شد بیاید به سوی خدایش یا دورکعت نماز وویا چند آیه قرآن بخواند وبا پروردگارش راز نیاز نماید تا این دلتنگی و دل گرفتگی اش رفع شود. خدا یا همه ما سر در سجده نموده واز ات می خواهیم که این دلتنگی ما را رفع نمایی وکشور ما را امنیتی اعطا نمایی.
