زنان نیمی از پیگر جامعه را تشکیل میدهند و میتوانند بر علاوه انجام کارهای خانه به کارهای بیرون فعالیت داشته و در عرصه های مختلف سیاسی, اجتماعی, فرهنگی, ورزشی و اقتصادی از خود ابتکار نشان دهند, که این امر باعث پیشرفت و خود کفایی زنان شده نیز باعث پیشرفت اقتصادی خانواده و جامعه میگردد.
اما متاسفانه این حقوق برای زنان در افغانستان به شدت پایمال گردیده و تبعیض بین زن و مرد صورت میگیرد.
با وجود اینکه افغانستان کشور اسلامی است اما آنها به گفته های پیامبر بزرگوار اسلام محمد (ص) و کلام الهی که در مرود زنان تاکید زیادی نموده است توجه نشان نمیدهند و زنان را به عنوان موجودی حقیر میشمارند.
زنان برای اولین بار در افغانستان در زمان شاه امان الله خان برعلاوه کارهای خانه به سیاست نیز علاقه مندی داشتند و در آن عرصه فعالیت میکردند اما بدبختانه بعد از جنگ های طولانی در کشور در زمان رژیم طالبان این حق نیز از آنها سلب گردید و آنها به زنان به دیده موجودی حقیر مینگریستند.
خوشبختانه این ظلم دیگز دوام نیاورده و با روی کار آمدن دولت جمهوری حامد کرزی بار دیگر نقش شان در عرصه های مختلف پذ رنگ تر گردیده است اما هنوز به طور کلی نمیتوان عقاید مردم را در مورد زنان تغییر داد.
در افغانستان حقوق زنان به صورت دسته جمعی رعایت نمیشود مثلا در مناطق دور دست دهات ویا ولایات دور افتاده مکاتب وجود ندارد و زنان هم حق مکتب رفتن را ندارند ظلم و ستم بر سرآنان میشود. از حقوق خود محروم اند و به مشکلات زیادی روبرو هستنند.
.زنان در افغانستان در گذشته ها در قیدوبند بوده و مردان مانع پیشرفت آنان میشدند وباعث میشد که آنها از جامعه آگاهی نداشته وبه آموختن علم نپردازند و عده از آنها در خانه ها مشغول کار بودند .آنها کارهای خانه را کار اصلی خویش میدانستند و تا به حال حداقل از مردم همین قانون را اجرا میکنند اما در افغانستان زنانی هستند که علاوه بر کارهای خانه کارهای بیرونی را به وجهه احسن انجام میدهند. زنان در عصر ویدی از اهمیت خاصی برخوردار بودند که بعضی از زنان کار های خانه را انجام داده و بعضی هم در بیرون از خانه شانه به شانه با مردان کار خود را به وجهه احسن انجام میدادند.
