مجموعه کوچک شعر" زنان صلح را می سرایند" به مناسبت 8 مارچ،روز جهانی زنان به خواننده گان
پیشکش میشود
.
این گلچین که اکثر شاعران آن زن هستند،شامل شعر هایی است از اهل قلم کشور های
مختلف در پاسخ به فراخوانی به نام "کاروان هزار و یک شعر برای صلح در افغانستان" که به وسیله
سازمان { آسیای باز} در زمستان 1380 در 5 قاره جهان پخش شد.منتخبی از میان انبوه اشعار جمع
شده در دو کتاب شعر "کاروان صلح" و "کاروان مهر برای جوانان" در نوروز 1382 در کابل چاپ شد.اکنون بنیاد آرمان شهر در افغانستان با همنوا ساختن شعر های نسل جوان کشور با این کاروان،
سدای سلح دوستان افغانستان را نیز به گوش جهان می رساند.
در چه بد بختی گرفتار شده بود
این سرزمین بی نوا
آزادی ممنوع!!
مدرسه ممنوع!!
تابش خورشید ممنوع!!
این مجموعه نا همگون،صدای وجدان های آگاه وخوب جهان است که آسایش افغانستان،مساوات
برای زنان،آینده جوانان و صلح را که"می توان آن را همچون قانونی پذیرفت" درد مشترک خود
می دانند،چون
لالایی بی همتایی است صلح
سعادتی تقسیم شده
میان همه
سرور سروران است صلح
این شعر ها پیام همدلانی است که فراتر از همبستگی به ما نیز هشدار می دهند:
صلح بذر های مدارارا خواهد افشاند
وقتی که ستم دیدگان پیشین،هرگز به ستمکاران آینده تبدیل نشوند
آنها به درستی نقش فرد فردمان و مسؤولیت فعلانه خود مان را در "بس گفتن به جنگ" به ما گوشزد
می کنند.یعنی می خواهند به "قربانی " بودن خود عادت نکنیم،داد خواه باشیم،درست انتخاب کنیم،مشعل دانش را روشن نگه داریم..در یک کلام،رشته سر نوشت خود و جمع را خود به دست گیریم
...
که "
وطن باغچه ای است در زبان که باید هر روز آبیاری شود".
از که میخواهیم روشنتر از ما جهان را تماشا کند!
کی به جای ما عمل خواهد کرد،چه کسی حقایق را خواهد گفت،
زمانی که خود از گفتن آن روی گردانیم؟؟؟
زمانیکه که من این کتاب را خواندم واقعآ ار فعالیت زنان خوشحال شدم و داستان نویسی و شعر گویی کاملآ یک استعداد
خدایی است, انسان میتواند که این استعداد ها را کسب کند اما استعداد خدایی یک چیز دیگر است.
انسان ها دارای استعداد های مخفی در وجود شان است که باید آشکار شود به خصوص در وجود زنان .
من شخصآ از ترقی زنان در جامعه خوشحال هستم و به امید پیشرفت زیادتر شان هستم.من خودم به عنوان یک فوتبالیست
زیادتر دوست دارم که بانوان در عرصه ورزش پیشرفت و ترقی زیادتری داشته باشند.
نویسنده:اسما ابراهیمی
