میگویند وقت طلا است اما به نظر من وقت آن هدیه گرانبهای است که ارزش اش را نمیتوان با هیچ چیز مقایسه نمود.
وقت موهبت الهی است پس باید از این پدیده ای گرانبها استفاده ی عظمی نمایم.
آیا ما تا ابد زنده هستیم؟ یقینا" که نخیر پس مانند دشمن چرا گلوی وقت خود را خفه میکنیم؟
چرا این لحظات نهایت با ارزش را صرف کارها و عمل های بیهوده میکنیم؟
برای درست استفاده نمودن از وقت باید یک تقسیم اوقات معین کاری درست نمایم.
و یکی از راه های استفاده درست از وقت حذف عوامل تلف کننده وقت است.
عوامل که نه تنها وقت را به حدر می دهد بلکه آینده ی جز افسوس سودی نخواهد داشت.
نداشتن تقسیم اوقات و پلان کاری میتواند وقت زیاد ما را تلف کند زنده گی ما را سر در گم می بسازد خواب را از چشم مان برده دچارو سواس های روانی میسازد با داشتن وقت زیاد هم موفق به انجام هیچ کاری نخواهیم شد.
پس بکوشیم تا برای کارهای زنده گی خود از قبل برنامه ریزی نمایم.
راه حل مشکلات خود را در یابیم وقت خود را به انجام کارهای که ارزش آنرا ندارد تلف نکنیم.
موقع شناس باشیم.
هر قدم خویش را با درک ارزش وقت بر داریم
با مسئولیت باشیم.
روز های را که میخواستیم به خودمان اختصاص دهیم مشخص نمایم.
وقت زیاد به کارهای عادی زنده گی ندهیم حتا اگر منتظر بس در ایسگاه استاده ایم از این فرصت نیز باید به نحوی استفاده نمایم.
حتا وقتی در بستر خواب می رویم توسط فکر و اندیشه های زیبا میتوان از وقت دست داشته خویش به بهترین نحو آن استفاده نمایم.
انسان های موفق دنیا راز موفقیت شان درک و استفاده درست از وقت بوده و میباشد.
(آرزو)
