یک مومن بایدرسول خدارا بشترازجان خودش دوست بدارد درعلاقمندی قلبی بزرگترین سهم را به آن حضرت اختصاص دهد
واین دوستی ما رادرهر زمینه به عطاعت از او وا میدارد ور نه انسانی که خارج از شاهرا نه دانی رسول خداخود ا به دام راه و جریان فکری اید ئولوژی و یک ایزم دیگری انداخته باشد .
و بعد هم ادعای دوستی با رسول خدا را کند او جز خود فریبی و تسکین خودش کاردیگری نمیکند . انسان خود را مشابی به کسی میسازد که دوستش دارد .دوست دار رسول خدا نیز در هر زمینه ازاو پیروی می کند .و از بدعت ها اجتناب میورزد .
اگر در کردار پیامبر (ص) اندیشه کنی گویی که میگوید من امتی را به دشتانم می پرورم که تاریخ آینده را در دست گیرند . آری پیامبر در شکیبایی و پایداری بر حق و اطمینان و آرامش درونی به هنگام رویا روی با فراز و فرود دنیا همانند نداشت . و نیز در مهربانی
