میخواهم درین مقاله مختصراً در باره مقام و ارزش مادر بحثی داشته باشم.

خداوند متعال در قران کریم میفرماید: (وَاعْبُدُوا اللَّهَ وَلَا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئًا وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا)، درین آیه خداوند متعال مسلمانان را به این دعوت میکند که پرودگار جهانیان را عبادت کنید و به الله (ج) شریک نیاورید و بعد از آن امر به احسان و رفتار نیک و ادب در مقابل و الدین میکند که این خود دلیل بر عظمت و مقام والای والدین است.

مادر کسیکه طفل خود را 9 ماه در شکم حمل میکند و تمام رنج و زحمات را متحمل میشود و بعد از 9 ماه طفل را به دنیا میآورد و مدت بیشتر از 3 الی 4 سال در تربیت این طفل مشغول میباشد و تمام رنج و زحمات را به خاطر اینکه طفل خود را به طور درست تربیه کند و او را بزرگ بسازد متحمل میشود، این همه تحمل رنج و زحمات خود گواه بر مقام والای مادر است و تنها همین مادر است که این مشکلات را به بسیار خوشی به دوش میگیرد و فرزند خود را تربیه میکند.

 

نظر به معقوله مشهور(مادر کسیست که با یک دست گهواره را و با دست دیگر جهان را به لرزش میاورد).

خداوند متعال مسلمانان را امر کرده که در برابر مادر و پدر از استعمال کلمه (اف) پرهیز کنید، و استعمال این کلمه را در مقابل پدر و مادر گناه کبیره شمرده است، از این آیه ثابت میشود که مقام پدر و مادر آنقدر بلند است که خداوند متعال از استعمال کلمه (اف) هم در مقابل پدر و مادر ما مسلمانان را منع کرده است، چه برسد به اینکه کسی در مقابل پدر و مادر بی ادبی کند، با پدر و مادر به صدای بلند سخن بزند، یا انیکه بالای پدر و مادر قهر شود و آنها را لت و کوب کند.

امتیاز دیگری که خداوند به والدین داده است اینست که رضای خود را مشروط به رضای والدین ساخته است.

معنی حدیث شریف: رضای خداوند در رضای پدر و مادر است و غضب خداوند در غضب پدر و مادر است.

یعنی اگر پدر و مادر از انسان خوش و رضا باشند درینصورت خداوند هم از بنده خود رضا و خوش است، اما خدا ناخواسته اگر پدر و مادر از انسان غضب باشند و رضا نباشند درینصورت خداوند متعال هم از بنده خود رضا نیست و بالای او غضب میباشد.

روزی صحابی ای نزد رسول اکرم (ص) آمد و فرمود: یا رسول الله(ص) من مادرم را بالای شانه هایم حج دادم و تمام مراسم حج را مادرم در حالی سپری کرد که من آنرا بالای شانه خود حمل میکردم، آیا حق مادرم را اداء کردم ام؟ رسول الله (ص) فرمودند: نخیر اگر تمام عمر هم تو مادرت را بالای شانه هایت بگردانی تنها حق روزی که ترا تولد کرده و در وقت تولدت دردی را که احساس کرده اداء نکرده ای.

در باره مقام و عظمت مادر آیات و احادیث بی شماری است که درین مقاله مختصر گنجایش ندارد.

در آخر مینوسم که جنت زیر پای مادر است هر کس که میخواهد جنت را نصیب شود باید مادر خود را احترام کند و رضای مادر خود را کسب کند و با دعای مادر و پدر زندگی کند تا باشد که زندگی ای خوش و با سعادت داشته باشد.

نگارنده: صبغت الله سنتیار