دو تا سوال بسیار ساده است که شاید شما با آنها در زندگی خود مواجه شده باشید زمانی که از شما پرسیده میشود "اهل کجا هستید؟" و یا " در کجا به دنیا آمده اید؟" اما گاهی اوقات برای بعضی از مردم این یک سوال بی مفهوم و گیج کننده است. در طول حمله شوروی سابق به افغانستان از دسامبر سال 1979 تا فبروری 1989 بسیاری از خانواده های افغان به کشورهای گوناگون مهاجرت نمودند تا اینکه در مکانی امن به طور موقت و یا دائمی زندگی کنند.

ما در خانواده خود 8 فرزند هستیم.4 تا از خواهر و برادران من و خود من در ایران به دنیا آمده ایم و 3 تای دیگر در افغانستان.هزاران دختر و پسر افغان داستان های مشابه من را به اشتراک میگذارند اما به طور معمولی برای ما این یک سوال سخت و گیج کننده است زمانی که میپرسند "اهل کجا هستی؟" و اینکه" کجا به دنیا آمده ای؟" و جواب ما این بود " من در ایران به دنیا آمده ام اما اهل افغانستان هستم".

ایرانی ها ما را به چشم افغان میبینند و اما افغانها ما را به چشم یک ایرانی.بنا ما را افغان-ایرانی میخوانند که متعلق به هیچ جایی نیستیم.این بسیار دردناک است که مردم شما را از خود نمیدانند.

 

تشکر از تکنالوژی جدید که ارتباطات را آسان ساخته و میتوانیم به راحتی با مردم ارتباط بر قرار کنیم.بر اساس تجارب شخصی خودم تصمیم گرفتم تا با جسارت افق زندگی خویش را در جهانی دیجیتالی گسترش دهم جایی که من به عنوان یک شهروند دیجیتالی نامیده میشوم و من را متعلق به جایی قرار نمیدهد. من شهر، ولایت و کشوری مشابه را ساختم تا مردم با هر نژاد و رنگ و زبان بتوانند در آن با یکدیگر در تماس باشند. شما نیاز به کارت شناسایی و تذکره ندارید تا وارد کشور من شوید و من هر کجا که بخواهم میروم بدون اینکه کسی از من بپرسد اهل کجا هستم.

رسانه های دیجیتالی و جمعی این قدرت را به من داد تا به صورت آنلاین داستان های خود را به اشتراک بگذارم، پیام خود را به مردمی برسانم که میخواهم با آنها رابطه بر قرار کنم به شکل درست برسانم . بنا بر این مرز های جغرافیایی هیج معنایی به من ندارند و این جهان ارتباطات من است.

 

من یک شعر زیبای فارسی را بسیار دوست دارم که یکی از بهترین شعرای فارسی سعدی شیرازی چنین سروده است:

تن ادمی شریف است به جان ادمیت

نه همین لباس زیباست نشان ادمیت

اگر ادمی به چشم است و دهان و گوش و بینی

چه میان نقش دیوار و میان ادمیت؟