بنام حق که ذکرش یاد یار است خدایی که محبت بی قرار است
بنام او که ما را خلق فرمود همان یکتای بی همتای معبود
بازم مثل همیشه یک قلم و کاغذ برداشتم تا بنویسم .
بنویسم تا کمی از مشکللاتم را کم کنم ,اما موندم این دفعه چی بنویسم .
هر دفعه درد و رنج و عذاب ,هر دفعه بد بختی و گریه و غم.
اماا این دفعه میخوام همه ی مشکلاتم را فراموش کنم.همه رو بزارم پشت سر.
فقط و فقط به خدا فکر کنم.
اره خدا ,همون که من و تو رو افرید.همون که به دنیا این همه زیبایی داد تا از ان لذت ببریم
همون که به من و تو دل داد تا یکدیگر را فراموش نکنیم.
ولی ای کاش فراموش نکنیم,امیدی که همه از یکدیگر دارند ولی در اخر فراموش میشویم ومی شوند.
خدایا,وقتی به اطرافم نگاه می کنم در عجبم که چطور این همه زیبایی را با ظرافت و پاکیزگی افریدی.
از هر بعد که مینگرم بیشتر به عظمتت پی میبرم.
از خود من گرفته تا انسان های دیگر و طبیعت..........
هر یک دارای شکل های متنوع ,هریک دارای خصایل متفاوت.
خداوندا شکرت میکنم به خاطر تمام این نعمت های بی پایانت ,به خاطر همه نعمت هایی که به ما دادی و ما قدر انها را ندانستیم و ناسپاسی کردیم.
تو اگر دلگیری لحظه یی چشم ببند ,اندکی اشک بریز و بخوان نام مرا .به تو من نزدیکم ,نام من یزدان است .
لقبم ایزد پاک,تو مرا زمزمه کن ,خواهم امد سویت .
تو مرا یادم کن یا که فریادم کن ,که منم منتظر فریادت.