هر چه میگویم که فردا ترک این سودا کنم

باز چون فردا شود امروز را فردا کنم

از فریبهای بزرگی که بر اثر آن، وقت گرانمایه انسان هدر میرود همین (( امرزو فردا)) نمودن هاست؛ زیرا پایان امروز فرداست و فردا شروع امروزی دیگر و دیروز وقت هدر رفتۀ ماست که دیگر بازگشتی نخواهد داشت و وقتی که انسان بیاید و نسبت به آنها بیاندیشد، تنها کاری را که میتوان انجام داد این است که بر گذر و عدم باز گشتش باید گریست.
انسان خردمند نسبت به امروزش میاندیشد، اما بسیار کم استند کسانی را که بسوی امروز برگردند و هرگز فردا را بصورت عملی به شکل امروزی در نمی آورند.
در بساط اندیشمندان هرگز نام و نشانی از فردا و دیروز یافت نمیشود، زیرا این فردا نمودنها اصطلاحاتی اند که فقط برای بازیچه قرار دادن اطفال استفاده میشوند، اصطلاحاتی برای افرادی که صبح تا شام گرفتار تخیلات اند و در شاهراه رستگاری فلج میباشند.
پس بیایید که امروز خود را بیاندیشیم تا به منزل مقصود برسیم...