بدون شک که آفرینش عالم هستی براساس نظم و برابری و مساوات خلق شده و همه مخلوقات به نوبه خود در پیشبرد آن سهم جداگانه دارند. چه زن و چه مرد هریک در تشکیل یک زندگی خوب و ایده آل رسالتی دارند بزرگ و انکار ناشدنی! زیرا انسان اشرف مخلوقات است و انسانی زیستن مخصوص مرد یا زن نیست
ارج نهادن به مقام زن به رکن مهم و اساسی خانواده انسانی و فرصت بیان عقاید در مسایل شخصی و اجتماعی، از جمله مسایل است که همواره در طول تاریخ بشر مطرح بوده و همواره گفتمان هارا سبب شده است
آنچه بر همگان واضح است و پوشیده نیست؛ این است که انسان موجود اجتماعی است و هیچگاه نمیتواند در تنهایی مطلق بسر برد
خواسته ونا خواسته درگیر روابط فراوانیست؛ از آنجمله رابطه عاطفی که همیشه به عنوان زنجیر محکم انسان ها را به یکدیگر پیوند زده است، اما بر خلاف این ها در حامعه کنونی ما زن همیشه به عنوان موجود ضعیف و ناتوان مد نظر گرفته شده و به حقوق و حق خود دست نیافته است و کفه ای ترازوی زن سبک تر پنداشته شده است. درین شکی نیست که فرهنگ مرد سالاری سالهاست درین سرزمین حکومت می کند و لگام زندگی در دست مرد هاست و شاید یکی از دلایل عمده ناتوان شمردن زنان همین فرهنگ حاکم باشد. هنوز هم که هرروز دم از حقوق بشر و حقوق زن و دموکراسی زده میشود؛دیدگاه مثبتی در باب حضور زنان در عرصه های کار اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و.... وجود ندارد و بدعت شمرده می شود؛ در صورتیکه زن هم میتواند به عنوان یک انسان کامل و مفید پیروز مندانه در گردش چرخه جامعه ظاهر گشته و موفق عمل کند
