دوست های عزیز احساس محبت آمیزی که در دوران جوانی رخ می دهد وتحت عنوان عشق خوانده میشود ممکن مورد سوئی استفاده قرار گرفته وجوانان را از جاده مستقیم کمال منحرف سازد.عشق نوعی  کشش وجازبه نیرومند است که بین انسان ویک موجود خارجی  برای رسیدن به یک هدف ایجاد میگردد.که به اصطلاح عام حروف عشقرا چنین تحلیل میکنند.ع(علاقه)ش(شدید)وق(قلب)می باشد یعنی علاقه شدید قلب میباشد.هرگاه منشائی آگاهنه و مبدی الهی داشته باشد یکی از عالی ترین

تجلیات روحی انسان است واز پر شکوه ترین جلوه های آفرینیش به شمار میرود.اما اگر چنین جاذبه عشق تنها ریشه ای غریزی وشهوانی داشته باشد منشائی شیطانی پیداکند از مظاهر نفس اماره بوده که قرآن در این مورد می فرمایدان النفس لامارته با لسوء الامارحم ربی همانا نفس اماره به کارهای بد امر می کند مگر آنکه پروردگار حم کند نفس اماره هم چون اژدهای بی رحم است که صاحب اش را می بلعد وزندگی او وجامعه را متزلزل وناآرام میسازد و وضع روحی بیماری گونه ئی را در انسان به وجود می آورد.ودر این حالت عقل وایمان را در وجود آدمی تضعیف میکند.بطوریکه فرد عاشق به طور دیوانه واربرای رسیدن به معشوق خود به هر

 

کار نامشروعی دست میزند تا به هدف خود برسد.حتا اگر در نظر مردم هم نسبت به او رسوائی های را به بار آورد.محبت وعشقی مناست ومطلوب است که در سایه ئی ایمان به خدا وبا در نظرگرفتن شرایط مناسب و آمادگی روحی -اقتصادی-شغلی........حاصل شود.دوست های عزیز چنین انتخابی برای ما جوانان قابل اطمینان بوده ومی تواند مقدمه یک زندگی آرام بخش وسعادتمند باشد.در غیر این صورت دوستیها ودلبستگیهای غیر عقلانه که تفکری منطقی به دنبال آن نباشد متاسفانه موجب ارطباتهای نا مشروع به صورت نامه تلفن وملاقات درکوچه وسرک می شود که عشقهای دروغین وهوسهای زود گزربش نخواهد بود وبعد از فرونشستن آتش هوس وشهوت از یکدیگر جداشده وبعد از اندکی همه چیز فراموش میگرددوعشق سوزان مبدل به حالت پشیمانی وغم واندوه وبی آبروئی وسردرگمی درآغاز زندگی خواهدشد.بی توجهی به عقل وبازگزاری عرضه شهوت چشم وگوش انسان را کر وگنگ میکند وپشیمانی هم فایده ای ندارد.