فمینیست کسی هست که از آزاد بودن و آزاد اندیشیدن حرف میزند نه اینکه از جنس مرد نارضی ام و یا با مردها مخالفم...فمینیست میتواند هرکسی باشد چه زن و چه مرد ولی دردنیای فمینیست کسی به انسان ها خیانت نمیکند کسی را به دلیل جنسیتش محکوم نمیکند،کسی را صفت ضعیفه،ناقص العقل،تابع،نادان،کم قدرت نمیدهد در فمینیست میشود به دنیای واقعی پشتت نگاهی کنی،ببینی انسانها به دسته های متفاوتی تقسیم شدند یکی را مرد و از همه والاتر میدانند و دیگری را محکوم به زنش بودنش..

به راستی تبعیض چه روایتی دارد؟؟من یک زنم..تبعیض برایم آشناست،زخم زبان ها،تجاوزها،قتل ها،سنگسار ها،خیابان 
آزاری ها و و.. با همه اینها خوب آشنایی دارم اگر من مورد این چنین کثافت هایی نشدم اما از جنس من امروز صدها تن دچار این مشکلات فاحش اند، چه آرام نشسته ام...باورم نمیشود.مبارزه من هنوز آغاز نشده است من یک فمینیستم یک انسان آزاد یک آزاد اندیش که هرکاری بخواهم انجام میدهم و برای زندگی ام تصمیم میگرم ولی به هیچ کس خیانت نمیکنم...آری من یک زنم

با وجود اینکه این مزاحمت ها اکثرا توسط مردان در محلات پر نفوس اتفاق می افتد، به ندرت زنان هم در مقابل همدیگر در ملای عام از کلمات توهین کننده استفاده می کنند و یا زنان را به خاطر مورد آزار قرار گرفتن ملامت می کنند. این نوع آزار ها می توانند روی اعتماد به نفس متضرر تاثیرات بدی به جا بگذارند. شاید یک دلیل این آزار ها این باشد در فیلم ها و کتاب ها معمولا زنان طوری به تصویر کشانده می شوند که گویا از همدیگر نفرت دارند، نمی توانند با هم بسازند، بخیلی دارند، پشت سر همدیگر حرف می زنند، نقشه کشی می کنند تا هم دیگر را بدنام کنند، اما حقیقت این است که زنان می توانند دوستان خوبی برای همدیگر باشند و درک بهتری از درد ها و مشکلات همدیگر داشته باشند. برای کاهش این نوع آزار ها ضروری است بکوشیم در میان زنان همبستگی ایجاد کنیم و بیاموزیم که از همدیگر حمایت کنیم. باید به قصه های همدگر گوش کنیم، همدگر را ملامت نکنیم و اگر دیدیم یکی از دوستان من در مورد یک دختر دیگر شایعه می سازد و یا حرف می زد، از او بخواهیم که چنین نکند. این کار بسیار ساده ای است، اما اگر هر کدام ما برای ایجاد همبستگی زنانه میان همصنفان، دوستان و اقوام خود کاری کنیم بدون شک این آزار ها کاهش خواهد یافت.

هر کدام ما می توانیم برای کاهش دادن این پدیدهء نحس که باعث می شود زنان به این مملکت، به این شهر و به شهر های خود احساس تعلق و در محلات عمومی احساس امنیت نکنند کاری کنیم. هر تغییر بزرگ اجتماعی از یک یا دو نفر شروع می شود و وقت زیادی را در بر می گیرد. پس باید بردبار باشیم و از مبارزه دست نکشیم، حتی اگر تنها باشیم.

هر جا روزنه ای برای فعالیت و مبارزه باشد، زنها اولین کسانی هستند که در صف اول قرار می گیرند.
تحولات سیاسی، جنبش ها و انقلابات بعضا نافرجام یکی از این روزنه ها هستند که حتی در صورت شکست، نیرو و توان مضاعفی رو در زنان فعال می کنند.
کمون پاریس اولین اقدام (هرچند خام و اولیه) برای دستیابی به جهانی عاری از ستم بود که آگاهانه بر محور سوسیالیزم شکل گرفت. نام زنان، مانند همیشه در .تاریخ این مبارزه درخشان است.